Jeden z biblistów zapytany jakie zdanie z Pisma Świętego jest najważniejsze i gdyby zostały zniszczone wszystkie egzemplarze Pisma Świętego, to który fragmen
Tłumaczenia Biblii pojawiają się wszędzie tam, gdzie nieznane są języki, w których powstała. Dlaczego po stworzeniu ponad dwu tysięcy tłumaczeń tekstów biblijnych, nagle pojawiły się tak wielkie...Kontrowersje wokół nowego tłumaczenia Biblii Biblia została już przetłumaczona na ponad 2 tys. języków narodowych. Tylko jeden z nich spowodował kontrowersje w Izraelu – współczesny hebrajski. Autor jednego z artykułów w Hadassah Magazine, nazwał to najnowsze tłumaczenie skandalicznym, zgubnym a nawet oszukańczym. Niektórzy obawiają się, że, jeśli to nowe „tłumaczenie” wejdzie do szkół, dzieci będą dorastać na coraz bardziej odległe od biblijnego języka. Obrońcy najnowszego tłumaczenia twierdzą, że obecnie Izraelici mówią nowożytnym hebrajskim bardziej niż (tylko) hebrajskim. Gil’ad Zuckermann, profesor lingwistyki, przekonuje, że używany w Izraelu współczesny język hebrajski jest hybrydą starożytnego hebrajskiego, Jiddisz, rosyjskiego, polskiego, rumuńskiego i innych języków. W związku z potrzebą tłumaczenia Biblii na hebrajski nowożytny, Zuckermann zadaje pytanie: „Jak wielu Izraelitów wie, że egla meszulleszet w Rdz 15,9 to nie jest trójkątna krowa, ale ‘trzyletnia jałowica’? - Wspomniany termin meszulleszet używany jest w nowożytnym języku hebrajskim na określenie trójkąta - Jeśli jednak zajrzymy do (nowego tłumaczenia) Biblia RAM, znajdziemy to wyrażenie przetłumaczone jako ‘egla bat szalosz’”. Tłumaczenie Biblii na nowożytny język hebrajski jest rezultatem cztero i półletniego wysiłku 90-letniego mieszkańca kibbucu, Awrahama Ahuvii, emerytowanego nauczyciela Biblii. Jego dzieło, według wydawcy Rafiego Mozesa z Reches Educational Projects, jest „wypadkową między językiem biblijnym a hebrajskim używanym współcześnie”. W tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia Księga Rodzaju rozpoczyna się od „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”. Tłumaczenie Ahuvii na nowożytny język hebrajski ma w tym miejscu: „Na początku stworzenia, gdy Bóg stworzył świat”, kończące się przecinkiem wprowadzającym kolejny werset. Ahuvia tłumaczy: „Nie przetłumaczyłem ‘niebo i ziemia’, ale ‘świat’, ponieważ drugiego dnia Bóg stworzył sklepienie i nazwał je niebem. W Biblii fraza ‘niebo i ziemia’ oznacza po prostu ‘świat’.” Drora Halevy, narodowy opiekun nad studiami biblijnymi w Ministerstwie Edukacji zauważa: “To tłumaczenie wycina samo serce Biblii. Sprowadza Biblię do po prostu kolejnej książki. W Biblii, forma i zawartość związane są nierozłącznie. Tłumaczenie zabija tę więź”. Tłumacz sam przyznaje, w relacji między Biblią a swoim najnowszym tłumaczeniem “przegrywam. Biblia jest znacznie piękniejsza niż tekst tłumaczenia”. opracował: B. Sokalna podstawie doniesień prasowych Jesteś na facebooku? My też! :) "Scriptura crescit cum legente""Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki) Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu około tygodnia, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii". Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.
Panie studiowały księgę Malachiasza w Starym Testamencie. Przeszły właśnie do trzeciego wersetu w rozdziale 3, który je szczególnie zainteresował. A brzmi on tak: Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro (Ml 3,3) Kobiety zastanawiały się, co też to zdanie może mówić o charakterze i naturze Boga.
Czy Pan Jezus się smucił i radował? Z punktu widzenia Ewangelii odpowiedź jest jednoznaczna - tak! Trudno sobie wyobrazić, by wraz z innymi gośćmi Jezus nie cieszył się na weselu w Kanie Galilejskiej lub żeby się nie smucił zatwardziałością serc faryzeuszów, kapłanów i uczonych w Piśmie albo na modlitwie w Ogrójcu. Skoro Jezus był prawdziwym człowiekiem, to trudno pomyśleć, żeby podczas swego ziemskiego życia się nie smucił i nie radował, podobnie jak to jest w przypadku każdego i każdej z nas. Tak zwana akademicka teologia, również by się z tym zgodziła, lecz przynajmniej pewna jej szkoła wprowadziłaby kilka doprecyzowań, na przykład, że Pan Jezus smucił się w swojej naturze ludzkiej, a nie w swojej naturze boskiej, bo Bóg przecież jest doskonały… Biedna teologia! W tych rozważaniach nie będę zastanawiał się nad tym, co powiedziałaby "akademicka teologia", lecz co o smutkach i radościach Jezusa mówią nam Ewangelie. Pytanie można by postawić w ten sposób: Co najbardziej zasmucało Jezusa, a co sprawiało Mu największą radość? A także: Czym ja mogę zasmucić Jezusa, a czym sprawić Mu radość? Smutki Jezusa Czytając Ewangelie, chociażby Markową, widzimy, jak się rodził, kształtował i zaostrzał konflikt Jezusa z religijnymi przywódcami Izraela - uczonymi w Piśmie, kapłanami i faryzeuszami. Widzimy też, że to nie Jezus ich odrzucił, ale oni Jego. On, przeciwnie, starał się zdobyć aprobatę religijnych przywódców Izraela. Pragnął ich przekonać do siebie i do przesłania, które głosił. Dlatego też po uzdrowieniu trędowatego Jezus powiedział mu: Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich (Mk 1, 44). Po co Jezus wysłał tego człowieka do kapłana, jeśli nie po to, by ten zobaczywszy "znak", uwierzył, że to właśnie On jest oczekiwanym Mesjaszem? Podobnie w epizodzie opisującym uzdrowienie paralityka, którego przyniesiono na noszach przed Jezusa, a do którego wcześniej powiedział: Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy (Mk 2, 5). Tu Jezus zwraca się do kilku obecnych tam uczonych w Piśmie - którzy, jak podaje Ewangelista, myśleli w sercach swoich: Czemu On tak mówi? [On] bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga? (Mk 2, 7). Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć paralitykowi: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje nosze i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu! (Mk 2, 8-11). W jednym i w drugim przypadku Jezus pragnął przekonać do siebie i swego przesłania religijnych przywódców Izraela. Przykładów takich jest w Ewangeliach więcej. Jednak oni, ludzie religii, nie tylko nie przyjmują Jego osoby oraz nauki, którą głosił, lecz atakują i szukają sposobu, by Go zgładzić. Widać to już w trzecim rozdziale Ewangelii Marka w epizodzie uzdrowienia w szabat. Zamiast, po raz kolejny, uwierzyć "znakowi" dokonanemu przez Jezusa, faryzeusze wyszli [z synagogi] i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzili przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić (Mk 3, 6). Ta postawa religijnych przywódców Izraela, którzy jako pierwsi powinni rozpoznać "znaki" i przyjąć Go jako oczekiwanego Mesjasza, niewątpliwie była dla Jezusa czymś smutnym i bolesnym. Podkreśla to św. Marek, kiedy pisze, że Jezus był zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc (Mk 3, 5). Zasmucony, bowiem ich wiedza religijna oraz pobożność zamiast otworzyć ich na Boga przychodzącego w Jezusie Chrystusie, stała się dla nich przeszkodą zamykającą ich na tę nowość, na Dobrą Nowinę. Różnica zdań dotyczyła kwestii zasadniczych, jak rozumienia religii, świątyni oraz składanej Bogu ofiary, rozumienia prawa oraz Boga samego: Jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża! […] a uwierzymy (Mt 27, 40-42). Poza nielicznymi wyjątkami, jak Nikodem czy Szymon z Arymatei, większość religijnych przywódców Izraela stała w opozycji do Jezusa. Wystawiali Go na próbę, spiskowali przeciw Niemu, aż w końcu rękami władz świeckich, rękami Piłata, skazali Go na śmierć. Dlaczego? Argument jest na wskroś religijny, teologiczny - Jezus zbluźnił: Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo (Mt 26, 65). Bluźnierstwem było, że Jezus przyznał, iż jest Mesjaszem, Synem Bożym. Przykłady tego ciągnącego się przez całe publiczne życie Jezusa konfliktu można by mnożyć. Czy odrzucenie przez religijnych przywódców Izraela sprawiało Jezusowi radość? A może Jezus był wobec ich postawy obojętny, bo liczyło się tylko wypełnienie woli Ojca? Na pewno nie! Pismo mówi: Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli (J 1, 11). Wyobraźmy sobie sytuację, że oto wracamy z dalekiej podroży do domu, do rodziny, znajomych i przyjaciół, chcemy się z nimi podzielić naszymi wrażeniami, a nikt nas nie wita, nikt nie pyta się, jak było, wręcz przeciwnie, cokolwiek powiemy jest analizowane i wykorzystywane przeciwko nam, a na koniec jesteśmy zaatakowani i odrzuceni. Czyż nie bylibyśmy smutni w takiej sytuacji? Jezus przyszedł do swoich, nie tylko do biednych, celników, prostytutek i innych grzeszników, lecz do całego domu Izraela, w którym jego przywódcy religijni i duchowi zajmowali ważne miejsce. Warto podkreślić, że wbrew temu, co często myślimy, nie byli to ludzie źli. Prawda jest raczej odwrotna - byli to ludzie pobożni, starający się żyć uczciwie i wypełniać wolę Boga. Przede wszystkim stali na straży religii. To oni najlepiej znali tradycje oraz prawo żydowskie. Problem w tym, że bardziej troszczyli się o religię z jej tradycjami, aniżeli wyczuleni byli na Boga, który przychodzi ciągle na nowo. I to jest główny powód, dla którego Jezusa nie przyjęli. Ich niechęć, a ostatecznie i nienawiść wobec Jezusa wraz z upływem czasu nie malała, lecz wzrastała. Jezus był postrzegany jako ich wróg - wróg religii i tradycji ich ojców. On to czuł. Był postrzegany jako zagrożenie dla religii poprzez nowe podejście do Prawa Mojżeszowego, a zwłaszcza poprzez Jego stosunek do świątyni. Raz jeszcze zapytajmy retorycznie: Czy bycie niezrozumiałym i odrzuconym sprawiało Mu radość? Myślę, że porażka z faryzeuszami, uczonymi w Piśmie i kapłanami - a trzeba tu mówić o porażce Jezusa - była dla Niego wielkim źródłem smutku. "Przyszedł do swoich, a swoi Go nie przyjęli". Przyjęło się w języku potocznym nazywanie "faryzeuszami" ludzi, którzy prowadzą podwójne życie, na zewnątrz wydają się święci i bez zarzutu, w środku są pełni obłudy, złości i kłamstwa. Słyszymy niekiedy: "ty faryzeuszu". Tak, my również możemy być "faryzeuszem". Niby pobożni i religijni chrześcijanie, a tak naprawdę obłudnicy i hipokryci. Przestrogą niech będzie mowa Jezusa przeciw uczonym w Piśmie i faryzeuszom zapisana w Ewangelii Mateusza (por. Mt 23, 13-36), gdzie jak refren powtarzają się słowa: Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy. Kończy się ona lamentacją Jezusa nad Jerozolimą: Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta gromadzi pod skrzydła, a nie chcieliście (Mt 23, 37). Czyż w tych słowach Jezusa nie przebija nuta smutku? Bo czyż nie jest smutne to, że miasto, które wraz z jego religijnymi przywódcami miało przyjąć przychodzącego doń Mesjasza, wydało na Niego wyrok? W roku 2002 śledziliśmy tak zwaną sprawę dotycząca abpa Petza i toczącą się mniej więcej w tym samym czasie "sprawę" amerykańskich księży pedofilów, w toku której okazało się, że nie tylko ci księża, ale także niektórzy biskupi żyli obłudnie jak "faryzeusze". Wielu katolików czuło smutek. To smutne, że są tacy księża. To smutne, że niektórzy biskupi ich "kryli". To smutne, bo obraz Kościoła okazał się przeciwieństwem tego, czego oczekuje od nas Jezus. Nowymi "faryzeuszami" zasmucającymi Jezusa mogą być nie tylko biskupi, księża czy osoby zakonne, ale każdy i każda z nas. Nie wtedy, gdy wyznajemy, że jesteśmy grzesznikami, ale kiedy okazujemy się obłudnikami i hipokrytami. Kiedy prowadzimy podwójne życie. Kiedy w imię "tradycji naszych ojców", "naszej religii" oraz "naszych interesów" zamykamy się na Boga, który nas wzywa do nawrócenia i pójścia za Jezusem drogą Ewangelii. Na zakończenie tej pierwszej medytacji warto jeszcze wspomnieć o innym typie smutku Jezusa. Smutku wobec przyjaciela Łazarza. Kiedy przybył do grobu, w którym Łazarz spoczywał już od czterech dni, Jezus zapłakał (J 11, 35). Jest to najkrótsze zdanie w całej Biblii. Wyraża ono smutek Jezusa, lecz nie z racji zatwardziałości serca tego, nad którym zapłakał. Jezus zasmucił się i zapłakał nad grobem przyjaciela. Jest to inny rodzaj smutku. Nie jest on wynikiem odrzucenia Jezusa przez Łazarza, lecz przyjaźni i miłości między nimi istniejącej. Radości Jezusa Chyba najwięcej o radościach Jezusa pisze św. Jan w swojej Ewangelii, zwłaszcza w ostatniej jej części, kiedy Jezus wiedząc, że czeka Go śmierć, mówi uczniom o tym, co jest Mu najdroższe. Mamy tu przynajmniej dwa zdania, w których bezpośrednio mówi On o swojej radości. W rozdziale 15. w mowie do Apostołów Jezus określa siebie jako krzew winny, uczniów jako jego latorośle, a Ojca jako ogrodnika, który go uprawia. Po czym stwierdza: To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna (J 15, 11). Natomiast w rozdziale 17. Jezus mówi o swojej radości w kontekście modlitwy arcykapłańskiej: Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni (J 17, 13). Kontekst tych zdań, jak i całej Ewangelii Jana, wskazuje, że największą radością Jezusa był Bóg, Jego Ojciec - potem Jego uczniowie i przyjaciele. Niemal na każdej stronie Ewangelii Jana Jezus podkreśla, że przyszedł od Boga, że przez Boga, swego Ojca, został posłany, by wypełnić Jego wolę, oraz że On i Ojciec są jedno. Radością Jezusa było bycie w sprawach Ojca, bycie dla Niego i z Nim. Wyrażało się to w misji, posłudze i modlitwie Jezusa; w głoszeniu królestwa Bożego, w uzdrawianiu chorych i przebaczaniu grzechów, w prowadzeniu ludzi do Boga. Kiedy po uzdrowieniu człowieka chorego od trzydziestu ośmiu lat religijni liderzy Izraela zarzucają Jezusowi, że uzdrowił go w szabat, On im odpowiada: Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam (J 5, 17). Tak, radością Jezusa było bycie w sprawach Ojca i wypełnianie Jego woli: ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał (J 6, 38). Wypełnianie woli Ojca nie było dla Jezusa czymś zewnętrznym. W jej realizowaniu widział On najgłębszy sens i najgłębszą radość swego życia. Także w chwilach prób i doświadczeń pragnieniem (i radością) Jezusa było wypełnienie woli Ojca: Ojcze, […] nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie! (Łk 22, 42). Bycie z Ojcem, od którego przyszedł i do którego odszedł, było radością Jego życia. Czyż podobnie nie jest i w naszym życiu? Jeśli kogoś kochamy, jeśli ktoś jest nam bardzo bliski, to pragniemy z tą osobą być i dla niej żyć. Rodzice dla swoich dzieci, a dzieci dla swych rodziców. Mąż dla żony, a żona dla męża. Chłopak dla dziewczyny, a ona dla niego. Jedni są radością drugich i odwrotnie. Dla Jezusa największą radością był Bóg, Jego (i nasz) Ojciec. Radość Jezusa nie była jednak radością łatwą, nic Go nie kosztującą. Przeciwnie, była to radość trudna, która przeszła niejedną próbę ognia. Symbolicznymi tego wyznacznikami są w Ewangeliach Jego kuszenie na pustyni, modlitwa w Ogrójcu i doświadczenie krzyża. W kuszeniu na pustyni kusiciel proponuje Jezusowi inną radość - łatwą, miłą i przyjemną, typu: bierz, co chcesz, i używaj, ile chcesz. W drugiej pokusie kusiciel prowadzi Jezusa na górę, pokazuje Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i mówi: Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje (Łk 4, 6-7). W tej, jak i w dwóch pozostałych pokusach odpowiedź Jezusa oparta jest na słowie Bożym: Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz (Łk 4, 8). Jezus demaskuje fałszywe i złudne radości kusiciela. Podobnie w doświadczeniu Ogrójca oraz konania na krzyżu Jezus pozostaje w sprawach Ojca, bowiem w nich widzi sens i radość swego życia: Ojcze, […] nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie (Łk 22, 42) oraz: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego (Łk 23, 46). Radością Jezusa było bycie w sprawach Ojca, by ostatecznie powrócić do Tego, od którego wyszedł: Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca (J 16, 28). Jak wielka jest różnica między radościami Jezusa a radościami obydwu synów z przypowieści o synu marnotrawnym (por. Łk 15, 11-32). Każdy z nich upatrywał swoją radość poza "domem" ojca. Młodszy opuścił dom ojca dla "dalekiego kraju", gdzie prowadził życie rozrzutne i niemoralne. Starszy, choć zewnętrznie w domu, to jednak sercem także poza nim i poza ojcem. W przeciwieństwie do nich, Jezus zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie, ciałem i sercem, jest w sprawach Ojca - w nich znajduje sens i radość swego życia. Parafrazując, do Niego możemy odnieść powiedzenie: "Gdzie serce twoje, tam i radość twoja". Serce Jezusa było całkowicie w sprawach Ojca. Całkowicie zjednoczone z sercem Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy (J 10, 30). Dlatego też i radością Jego był Ojciec i Ojca sprawy. Jeśli nasze serce tęskni za Bogiem, Jego pragnie i dąży do Niego, to podobnie jak dla Jezusa Bóg będzie naszą radością, naszym skarbem, dla którego posiadania warto sprzedać wszystko inne (por. Mt 13, 44-46). Wielu świętych daje temu świadectwo. Najpiękniejsze jest świadectwo Matki Jezusa, dla której Bóg i Jezus byli największą radością życia: Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy (Łk 1, 46-47). Podobnie było w życiu św. Ignacego z Loyoli. Przed nawróceniem upatrywał on swoje radości w sprawach tego świata: w rycerskiej sławie czy romansie z piękną kobietą. Po nawróceniu królem, któremu Ignacy zapragnął służyć, stał się Jezus. Oto jak o tym pisze w swojej autobiografii zatytułowanej Opowieść Pielgrzyma: "Pielgrzym [tak Ignacy siebie nazywa] czuł się już tak dobrze, że uważał się prawie za zdrowego, z tym tylko wyjątkiem, że nie mógł jeszcze stąpać chorą nogą i dlatego musiał leżeć w łóżku. A ponieważ bardzo był rozmiłowany w czytaniu książek światowych i pełnych różnych zmyślonych historii, tak zwanych romansów rycerskich, więc czując się dobrze, poprosił dla zabicia czasu o jakieś książki tego rodzaju. W tym domu nie było jednak żadnych takich książek, które zwykł był czytać. Dlatego dano mu Życie Chrystusa i księgę Żywotów Świętych w języku hiszpańskim. Czytał więc często te książki i nawet poczuł w sobie pewien pociąg do tego, co tam było napisane. A kiedy przerywał to czytanie, rozmyślał niekiedy nad tym, co przeczytał […]. W rzeczy samej podczas czytania Żywotu Pana Naszego i Żywotów Świętych myślał nad nimi i tak rozważał w sobie: «Co by to było, gdybym zrobił to, co św. Franciszek, albo co zrobił św. Dominik? […] Św. Dominik zrobił to, więc i ja muszę to samo zrobić. Św. Franciszek zrobił to, więc i ja muszę to zrobić». Myśli te trwały w nim przez dłuższy czas, potem znów inne rzeczy je przerywały i nachodziły go myśli światowe" (Opowieść Pielgrzyma, 6-7). Między jednymi a drugimi myślami była jednak pewna różnica: kiedy myślał o romansach rycerskich i innych rzeczach światowych, "doznawał w tym wielkiej przyjemności, a kiedy znużony porzucał te myśli, czuł się oschły i niezadowolony". Natomiast, kiedy myślał o życiu dla Boga i naśladowaniu świętych, "nie tylko odczuwał pociechę, kiedy trwał w tych myślach, ale nawet po ich ustąpieniu pozostawał zadowolony i radosny" (Opowieść Pielgrzyma, 8). Biblijną koncepcję człowieka wyraża piękne zdanie św. Augustyna: "Dla siebie nas stworzyłeś Boże i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie". Bóg jest ostatecznym celem naszego życia. Jest On ostateczną radością życia człowieka. Życie Jezusa oraz tych, którzy poszli za Nim, o tym przypomina. "Gdzie serce twoje, tam i radość twoja". Czy jednak moje serce - jak serce Jezusa, Maryi, św. Augustyna i św. Ignacego - jest związane z Ojcem i w "sprawach" Ojca? A może - jak w przypadku jednego i drugiego syna z przypowieści o synu marnotrawnym - jest ono poza "domem" ojca? Dla Jezusa, i to od najmłodszych lat, największą radością Jego życia był Bóg, Jego Ojciec. Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? (Łk 2, 49) - odpowiada dwunastoletni Jezus szukającym go Maryi i Józefowi. Ojciec Ponieważ życie Jezusa całkowicie związane było z Bogiem i Jemu poświęcone, dlatego też smutki i radości Ojca były smutkami i radościami Jezusa. Podobnie jak rodzic dzieli smutki oraz radości swoich dzieci, i odwrotnie, tak samo Jezus dzielił smutki oraz radości swego Ojca. Właśnie dlatego, że przyszedł On od Ojca oraz był z Nim "jedno", Jezus najlepiej wie, czym są Jego smutki i radości. Najczęściej mówił o tym w przypowieściach, pośród których ta o ojcu i dwóch synach, zapisana w 15. rozdziale Ewangelii Łukasza, jest jedną z najpiękniejszych. Powiedzieliśmy już, że w przeciwieństwie do Jezusa zarówno jeden, jak i drugi syn upatrywali i szukali swego szczęścia poza domem ojca. Każdy z nich opuścił ojca, więc z pewnością ten fakt był jego największym bólem i smutkiem. W przepięknej i głębokiej interpretacji tej przypowieści komentującej ją w świetle obrazu Rembrandta, noszącym tytuł Powrót syna marnotrawnego, holenderski ksiądz, autor wielu bestsellerów z dziedziny duchowości, Henri J. M. Nouwen przytacza wypowiedź egzegety Kennetha Baileya, która ukazuje, jak bardzo serce ojca było zranione odejściem swego młodszego syna. "Przez ponad piętnaście lat - pisze Bailey - pytałem ludzi różnych stron świata, od Maroka po Indie, od Turcji po Sudan, o ukryte znaczenie żądania syna swojej części spadku jeszcze za życia ojca. Odpowiedzi były zadziwiająco zgodne […]. Rozmowa zazwyczaj przebiegała mniej więcej w następujący sposób: - Czy ktoś kiedykolwiek wysunął podobne żądanie w twojej wiosce? - Nigdy! - Czy ktokolwiek mógłby zwrócić się z takim żądaniem? - To niemożliwe! - A gdyby jednak syn się zwrócił, to co by się stało? - Ojciec dałby mu w skórę, oczywiście! - Dlaczego? - Ponieważ takie żądanie oznacza, że syn chce, aby jego ojciec umarł". Oto wymowa prośby oraz odejścia młodszego syna. Jak mógł się czuć ojciec wobec tego żądania, które oznaczało, że syn chce, aby jego ojciec umarł? Komentujący dalej postawę młodszego syna i jego opuszczenie domu ojca jako coś, co odnosi się do każdego i każdej z nas, Henri J. M. Nouwen pisze: "Opuszczenie domu jest zatem czymś znacznie więcej niż historycznym zdarzeniem związanym z czasem i miejscem. Jest to zaprzeczenie duchowej rzeczywistości, że każdą cząstką mego bytu należę do Boga, że Bóg przygarnia mnie w bezpiecznym, trwającym na wieki objęciu, że dłonie Boga, w których cieniu się chowam, rzeźbią mnie. Opuszczenie domu oznacza obojętność na prawdę słów wypowiedzianych do Boga: Ty bowiem utworzyłeś moje nerki. Ty utkałeś mnie w łonie mej matki […], nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstałem, utkany w głębi ziemi (Ps 139, 13-15). Opuszczenie domu ojca oznacza, że żyję, jakbym go nie posiadał i musiał daleko wędrować w jego poszukiwaniu". Patrząc na przepełniony czułością i radością powrót marnotrawnego syna, nie można uciec przed prawdą smutnych wydarzeń, które przepełniały ogromnym bólem kochające serce ojca. Odejście młodszego syna było odejściem oczywistym. Obraził ojca i zabierając część majątku, poszedł w świat. Żyjąc grzesznie, roztrwonił pieniądze, czas, przyjaciół, ciało. Gdy chodzi natomiast o starszego syna, to z pozoru, zewnętrznie wygląda on na wzór dobrego dziecka. Pozostał w domu ojca, pracuje dla niego i jest mu posłuszny. Jednak on także się zagubił. On również w swoim sercu odszedł z domu ojca. Kiedy bowiem staje wobec radości ojca cieszącego się z powrotu młodszego brata, zaczyna w nim wrzeć, maski opadają i ukazuje się jego prawdziwe oblicze. Nagle jawi się jako rozgoryczony, nieżyczliwy, samolubny i pełen pychy. I znów zapytajmy retorycznie: Czyż nie zasmuciło to ojca? Czy nie przepełniło jego serca smutkiem i bólem? Nasze odejścia od Boga mogą być zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Jedne i drugie tak samo ranią i zasmucają serce Boga. Raz jeszcze posłuchajmy refleksji Henri J. M. Nouwena: "Nie stanowię tu jakiegoś wyjątku. Jest wielu starszych synów i córek, którzy się zagubili, zostając w domu. Właśnie to zagubienie - jego przejawem jest osądzanie, potępienie, gniew, rozgoryczenie, oburzenie i zazdrość - jest tak szkodliwe i tak niszczące dla ludzkiego serca. […] Kiedy spoglądam głęboko w siebie, a potem patrzę dookoła, na życie innych ludzi, zastanawiam się, co więcej niszczy: żądza czy rozgoryczenie? Jest tyle rozgoryczenia pośród «prawych» i «cnotliwych». Jest tyle gotowości do osądzania, potępienia i uprzedzeń pomiędzy «świętymi». Jest tyle zapiekłego gniewu pomiędzy ludźmi, którzy dbają o to, by unikać «grzechu»". To wszystko rani i zasmuca Boże Serce - Serce Ojca i Serce Jezusa. Nietrudno zgadnąć, co było największą radością ojca: powrót marnotrawnego syna. A gdy [syn] był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go (Łk 15, 20). Widzimy, że ojciec nie tylko wyszedł, a właściwie powiedzieć należy wychodził, na spotkanie marnotrawnego syna, lecz jeszcze ukazany jest jako ten, który wzruszył się głęboko i jak dziecko nie potrafiące kontrolować swego wzruszenia i radości wybiegł naprzeciw swego marnotrawnego syna i zamiast ostrożnie wyczekiwać, co ten ma do powiedzenia, on rzucił mu się na szyję i ucałował go. Co więcej, ojciec zdaje się nie słuchać tego, co mówi do niego syn, lecz przepełniony radością zwraca się do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się (Łk 15, 22-24). Czymże innym wytłumaczyć radość ojca, jak miłością, którą niezmiennie kochał swego syna? Taka jest radość Boga z naszego nawrócenia, bo też i taka jest Jego do nas miłość, którą objawił nam w Jezusie. Nie bez powodu obraz ucztowania pojawia się często w przypowieściach Jezusa o królestwie Bożym. Bóg nie tylko ofiaruje nam przebaczenie, pojednanie i uzdrowienia, ale chce uczynić z tych darów źródło radości dla wszystkich. Cieszcie się ze mną - mówi pasterz, który wyszedł na poszukiwanie zagubionej owcy - bo znalazłem owcę, która mi zginęła (Łk 15, 6). Cieszcie się ze mną - mówi kobieta, która zagubiła drachmę - bo znalazłam drachmę, którą zagubiłam (Łk 15, 9). Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku Jezus dodaje: Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca (Łk 15, 10, por. Łk 15, 7). Komentując to wydarzenie, Henri J. M. Nouwen pisze: "Wszystkie te głosy są głosami Boga. Bóg nie chce zachować swojej radości tylko dla siebie. Chce, by każdy miał w niej udział. Radość Boga jest radością Jego aniołów i świętych; jest to radość wszystkich, którzy należą do Królestwa". Przede wszystkim jest to radość Jezusa, Jednorodzonego Syna Ojca. Smutki i radości Syna, które są radościami i smutkami Ojca, znajdują swój najpełniejszy wyraz w wydarzeniu śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa. Cierpienie i śmierć na krzyżu są z pewnością doświadczeniem smutku Jezusa. Czy jest to smutek wynikający z odczucia opuszczenia przez Boga - Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? (Mk 15, 34)? Choć słowa te są pierwszymi słowami Psalmu 22, który kończy się słowami zawierzenia Bogu i uwielbienia Boga, i chociaż ostatnie słowo Jezusa na krzyżu to: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego (Łk 23, 46), z pewnością w imię naszego "naturalnego" obrazu Boga nie należy pomijać tego trudnego zagadnienia, lecz nad nim się zadumać. Niemniej cierpienie i smutek Jezusa na krzyżu wynikały głównie z zatwardziałości serc religijnych przywódców Izraela. To ta ich zatwardziałość i religijny fundamentalizm zaprowadziły Jezusa na krzyż. Nie dają Jezusowi nawet spokojnie umrzeć, lecz szydzą z Niego: Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem (Łk 23, 35). Jest to nie tylko cierpienie Jezusa, ale i Ojca, bo przecież Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie (J 14, 10) - mówi Jezus. Jednak śmierć nie ma władzy nad Jezusem. W Jego śmierci na krzyżu to śmierć zostaje zwyciężona. Jezus zmartwychwstał i żyje w radości Boga Ojca. Oto ostateczna radość Jezusa - radość, do dzielenia której jesteśmy wszyscy zaproszeni.
Zadania 1. Wskaż poprawną odpowiedź. Pierwsze zdanie tekstu zawiera: A. metaforyczną charakterystykę Biblii. B. pochwałę Biblii jako tekstu religijnego. C. tezę dowodzącą w pierwszej części wywodu. D. hipotezę rozstrzyganą w dalszym ciągu wywodu. . Question from @golebiewska088 - Polski
KONKURS: ETAP I TURA I 1. Z jakiego języka pochodzą i co dosłownie oznaczają wyrazy: a) Apokalipsa b) Apokryf c) Biblia d) Deuterokanoniczna e) Ewangelia f) Targum g) Vulgata 2. Tym razem zagadka z lekkim przymrużeniem oka: "Dobrze czasem jest mieć włosy - czasem wręcz przeciwnie." Uzasadnij powyższe stwierdzenie dwoma wydarzeniami ze Starego Testamentu. 3. O jakie świętokradztwo niesłusznie oskarżono św. Pawła tylko na tej podstawie, że widziano w jego towarzystwie pewną osobę? 4. "Łaskawość" i "Zjednoczenie" - co to za przedmioty i gdzie jest o nich mowa w Piśmie Świętym ? 5. Podaj imiona pierwszych rodziców i ich synów 6. Jak miały na imię siostry przyjaciela Jezusa? 7. Gdzie urodził się król Dawid? TURA II 8. W 2 Kor 12,1-4 św. Paweł wspomina widzenia i objawienia, których doświadczył. Gdzie w Dziejach Apostolskich znajdują się krótkie relacje tych wydarzeń? - proszę podać trzy fragmenty. 9. Jakie były wymiary dwóch najsłynniejszych "skrzyń" izraelskich? 10. Kto był "prorokiem" głupszym od zwierzęcia i jakie dwie wersje imienia jego ojca podane są w Piśmie Świętym? 11. Kto to jest eklezjasta, a kto eklezjastes? 12. Wymień nazwy dwóch miast zniszczonych przez Boga ogniem i siarką za grzechy ich mieszkańców. Jak nazywał się zbiornik wodny, nad którym leżały? 13. Imię którego z Archaniołów oznacza "Bóg uzdrawia" i gdzie jest on wspomniany w Piśmie Świętym? 14. Kto był pierwszym arcykapłanem? TURA III 15. "Światło i doskonałość" noszone na sercu - jaką nazwę nosiły te przedmioty, do czego służyły i gdzie jest o nich mowa w Piśmie Świętym? 16. Proszę: a) wymienić cztery najpowszechniejsze symbole Ewangelistów, b) przyporządkować właściwy każdemu z nich c) podać z jakich wizji zawartych w Piśmie Świętym pochodzą (i są w nich wszystkie wymienione) d) napisać dlaczego właśnie taki a nie inny symbol został przydzielony danemu Ewangeliście (uczono tego niegdyś np. w ramach liturgicznego przygotowania katechumenów do chrztu) 17. Jak mieli na imię tzw. "Boanerges" i jakie było imię ich ojca? 18. Pan Jezus wysyłając uczniów - rozesłał ich po dwóch - nakazał im nikogo w drodze nie pozdrawiać Który opis rozesłania w Piśmie Świętym zawiera obydwa te "elementy"? Do jakiego starotestamentalnego prawa (zasady, zwyczaju) najprawdopodobniej nawiązuje fakt wysyłania uczniów "po dwóch" i dlaczego nie powinni nikogo w drodze pozdrawiać? 19. Co to jest "tekst masorecki" i jak dzieli się masorę biorąc pod uwagę kryterium geograficzne? 20. W Starym Testamencie występują dwie, różniące się nieco wersje Dekalogu - w których miejscach owe wersje zostały podane? 21. Na jakiej górze (według tego, co napisano w Ewangeliach), miało miejsce Przemienienie? TURA IV 22. Przytaczając odpowiednie cytaty z Pisma Świętego wykaż nieścisłości w następujących fragmentach: a) Mt 2,4-6 b) Mk 1,1-3 c) Łk 2,22-24 23. Ile było rodów kapłańskich i gdzie zostały one wymienione w Piśmie Świętym? Który z nich jest wspomniany w kontekście wydarzeń związanych z przyjściem Mesjasza i którym rodem był z kolei? 24. Jak miała na imię „Matka Izraela” wspomniana w Piśmie Świętym w kontekście wydarzeń związanych z narodzeniem i dzieciństwem Pana Jezusa? 25. Jakie były i co, według Ojców Kościoła symbolizowały dary złożone Nowonarodzonemu przez mędrców ze Wschodu? 26. Jaką nazwę nosi dzisiaj miejscowość, do której, według tradycji udała się Maryja, aby nawiedzić Elżbietę? Ile wynosiła odległość z Nazaretu do tej miejscowości? 27. Który fragment w Starym Testamencie uważany jest za zapowiedź pobytu Świętej Rodziny w Egipcie? 28. Co oznacza imię Jezus? ETAP II TURA I 29. W dniu narodzin Chrystusa w Betlejem, czyli dnia 25 grudnia roku 0, trzej królowie: Kacper, Melchior i Baltazar, przybyli ze Wschodu do tej miejscowości i oddając w grocie pokłon Nowonarodzonemu, w obecności Jego Matki – Maryi, córki Joachima i Anny, złożyli Mu swe dary: złoto, kadzidło i mirrę. Tekst powyższy zawiera stwierdzenia i fakty: a) zawarte w Piśmie Świętym b) wynikające z tradycji lub apokryfów (więc mogło tak być, ale nie wiemy tego na pewno) c) ustalone umownie (więc prawdopodobieństwo, że tak było jest równe niemalże zeru) d) nie zaliczające się do żadnej z powyższych kategorii (więc na pewno tak nie było) Zadanie polega na przyporządkowaniu owych stwierdzeń i faktów do poszczególnych kategorii. 30. Zgodnie z prawem rodzice byli zobowiązani wykupić swego pierworodnego syna, składając ofiarę. Co Ewangelie mówią o wypełnieniu tego obowiązku przez Maryję i Józefa i o tym jaką ofiarę złożyli, by „wykupić” Jezusa? 31. Jedna z kolęd zawiera słowa: „Na kolana wół i osioł przed Nim klękają”. Skąd wzięło się przekonanie o obecności tych zwierząt w grocie betlejemskiej? 32. Łukasz w 1,26-27 pisze: „W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.” Natomiast w 1,34 czytamy słowa: „Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Jak wyjaśnić tę pozorną sprzeczność? 33. Jeden z przypisów w Biblii Tysiąclecia informuje: ”Ewangelista ma na myśli nadzwyczajne jakieś zjawisko, dlatego daremne są wszystkie próby naturalnego wytłumaczenia” O jakie zjawisko chodzi i jak próbowano je tłumaczyć w sposób naturalny? (proszę podać trzy hipotezy) 34. Na ile mniej więcej szacuje się liczbę zabitych na rozkaz Heroda dzieci w Betlejem? 35. Z jakim wydarzeniem ze Starego Testamentu związany jest powrót Świętej Rodziny z Egiptu? TURA II 36. Niektórzy twierdzą, że słowa Jezusa: Otóż mówię wam: Eliasz już przyszedł i uczynili mu tak, jak chcieli, jak o nim jest napisane. (Mk 9,13) są potwierdzeniem ich wiary w reinkarnację oraz tego, że Jan Chrzciciel był jednym z kolejnych wcieleń Eliasza. Jak uzasadnić, że jest to nieprawda i co właściwie oznaczają słowa Jezusa? 37. Można niekiedy spotkać się z tezą, że chrzest małych dzieci jest "niebiblijny", która uzasadniana jest faktem, iż Pan Jezus przyjął chrzest gdy był dorosły. Wykaż, że taka argumentacja jest błędna 38. Jakie dwa elementy w wyglądzie zewnętrznym były wspólne dla Eliasza i Jana Chrzciciela? Odpowiedź należy poprzeć cytatami z Pisma Świętego. 39. Gdzie w Piśmie Świętym jest mowa o: - wodzie świętej - chrzcie za zmarłych Jak te zwroty wyjaśniane są przez biblistów? 40. Jakie trzy tzw. "znaki mesjańskie" miały miejsce podczas chrztu Pana Jezusa? 41. Jan Chrzciciel prowadził (podobnie jak np. Samson) szczególnego rodzaju "styl życia". Jak się ów "styl" nazywał i gdzie w Piśmie Świętym znajdują się przepisy szczegółowo regulujące postępwanie takich osób? 42. Jak to możliwe, że Jan Chrzciciel żywił się miodem leśnym skoro przebywał na pustyni? TURA III 43. Ewangelia wg. św. Marka, czytana w bieżącym roku liturgicznym, zawiera cztery krótkie fragmenty przedstawiające fakt, wydarzenie czy przypowieść, których nie ma w żadnej innej Ewangelii. Proszę podać przynajmniej trzy z nich. 44. Duch nieczysty zwracając się do Pana Jezusa używa określenia "Nazarejczyk" (Mk 1,24). Jak jeden z Ewangelistów wyjaśnia użycie tego zwrotu odnośnie Jezusa i jakie są hipotezy biblistów na ten temat? 45. Nazwa której miejscowości związanej z działalnością Pana Jezusa oznaczała "wieś Nahuma"? 46. Jakie dwie miejscowości wyznaczały najbardziej wysunięte (na północ i południe) punkty graniczne państwa Dawida? 47. Niektórzy twierdzą, że na skutek Bożego polecenia: "I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem." (Rdz 1,29) człowiek może jeść tylko rośliny. Czy to polecenie nadal obowiązuje, a jeśli nie to od kiedy i w którym fragmencie Pisma Świętego jest ono zmienione? 48. Izraelici uznawali za nieczyste zwierzęta, które nie miały rozdzielonego kopyta. Dlaczego zatem do takich zwierząt zaliczali również świnie? 49. Jaki "zawód" według słów Pisma Świętego "uprawiała" Maria Magdalena? TURA IV 50. W Piśmie Świętym znajduje się fragment mówiący o dziwnej sytuacji, kiedy to Bóg chce pozbawić życia (jest to wyraźnie i wprost stwierdzone) jednego ze szczególnie wybranych przez siebie ludzi. Nie ma przy tym żadnej informacji, co było tego powodem. Proszę podać gdzie to zostało opisane (księga i rozdział) oraz o którego człowieka chodzi. 51. W mitologii greckiej byli nierozłącznymi bliźniakami, braćmi Heleny trojańskiej. Gdzie i pod jaką nazwą zostali wymienieni w Piśmie Świętym? 52. Jaka jest różnica między egzegetą, a ejzegetą (eisegetą) ? 53. W Księdze Rodzaju czytamy: "A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. " (1,26) Dlaczego została użyta tutaj liczba mnoga? 54. Jak nazywało się prawo, któremu przeciwstawia się Pan Jezus mówiąc o "nadstawianiu policzka" i "odstępowaniu szaty"? Gdzie możemy spotkać się z tym prawem w Starym Testamencie? - proszę podać 2 przykłady. 55. Zażądała głowy Jana Chrzciciela na misie. Kim była dla Heroda ta dziewczyna? (proszę podać trzy różne stopnie najbliższych powiązań rozdzinnych istniejących między nimi) 56. Jak według Pisma Świętego miała na imię dziewczyna z poprzedniego pytania? ETAP III TURA I 57. Zwierze to pozbawiło życia proroka oszukanego przez proroka Proszę podać o jakie zwierzę (w niektórych przypadkach było ich więcej – lecz tego samego gatunku) chodzi oraz wskazać fragment Pisma Świętego, który mówi o danym wydarzeniu 58. Zwierze to zostało okrutnie wykorzystane do wzbudzenia pożaru Proszę podać o jakie zwierzę (w niektórych przypadkach było ich więcej – lecz tego samego gatunku) chodzi oraz wskazać fragment Pisma Świętego, który mówi o danym wydarzeniu 59. Zwierze to po spaleniu było wykorzystywane przy obrzędzie oczyszczenia po dotknięciu zwłok Proszę podać o jakie zwierzę (w niektórych przypadkach było ich więcej – lecz tego samego gatunku) chodzi oraz wskazać fragment Pisma Świętego, który mówi o danym wydarzeniu 60. Zwierze to było symbolicznie „obarczane” grzechami całego Narodu Wybranego i wypędzane Proszę podać o jakie zwierzę (w niektórych przypadkach było ich więcej – lecz tego samego gatunku) chodzi oraz wskazać fragment Pisma Świętego, który mówi o danym wydarzeniu 61. Zwierze to przynosiło pokarm jednemu z proroków Proszę podać o jakie zwierzę (w niektórych przypadkach było ich więcej – lecz tego samego gatunku) chodzi oraz wskazać fragment Pisma Świętego, który mówi o danym wydarzeniu 62. Zwierze to posłużyło za „bankomat” Piotrowi posłanemu przez Pana Jezusa Proszę podać o jakie zwierzę (w niektórych przypadkach było ich więcej – lecz tego samego gatunku) chodzi oraz wskazać fragment Pisma Świętego, który mówi o danym wydarzeniu 63. Zwierze to nieskutecznie próbowało pozbawić życia Apostoła Narodów Proszę podać o jakie zwierzę (w niektórych przypadkach było ich więcej – lecz tego samego gatunku) chodzi oraz wskazać fragment Pisma Świętego, który mówi o danym wydarzeniu TURA II 64. Tym razem pewnego rodzaju "zabawa" słowna. Otóż wyobraźmy sobie sytuację, kiedy jakaś gazeta drukuje na pierwszej stronie następującą informację: Archeolodzy dokonali ostatnio sensacyjnego odkrycia. Znaleziono fragment karty pochodzącej z nieznanej nam dotąd Kroniki Salomona, który informuje o faktach, mogących zrewolucjonizować nasze patrzenie na ówczesne czasy i kulturę. Opisuje on wydarzenie mające miejsce w pałacu Salomona. Widocznie w tamtych czasach wierzono, że w jakiś magiczny sposób można pozbawić drugiego człowieka jego zdolności i umiejętności – to właśnie bowiem chciał uczynić jeden ze służących króla. Oczywiście nie udało mu się, co więcej - jego zamiar odkryto. Podczas ucieczki – jak się dowiadujemy – wypadła mu mina, co świadczy, że już wówczas Izraelici dysponowali, zapewne prymitywną ale jednak, formą tej broni. Okaleczony, najprawdopodobniej na skutek szoku, zdołał przebiec jeszcze cały stadion – i tutaj kolejna zdumiewająca informacja, że taki obiekt istniał w tamtych czasach w Jerozolimie. Okazuje się też, że Salomon, chociaż bardzo utalentowany, był równocześnie niesprawiedliwym okrutnikiem – skoro rozkazał ubiczować tych, którzy byli mu wierni i dobrze wypełniali swoje obowiązki. Tymczasem ów znaleziony fragment zawierał tekst: Jeden ze służących króla Salomona, zazdrosny o jego rozliczne talenty, usiłował kilka z nich zdobyć dla siebie. Po nieudanej próbie tegoż, musiał salwować się ucieczką. Przed pałacem potknął się i upuścił minę. Mimo to przebiegł jeszcze stadion bez łokcia zanim został złapany. Chociaż miał jeszcze kilka asów w rękawie nie udało mu się wyjść cało z opresji – ścigający go żadną też miarą nie dali się odwieść od doprowadzenia go przed oblicze władcy. Za taką postawę otrzymali oni, na rozkaz Salomona, po kilkadziesiąt batów... Zadanie polega na zrobieniu słowniczka, który pozwoli właściwie zrozumieć ów „znaleziony” fragment tekstu. Trzeba więc znaleźć w nim te słowa, których biblijne znaczenie jest odmienne od współczesnego, wypisać je i podać co one oznaczają w Piśmie Świętym. 65. Proszę podać trzy fragmenty ze Starego Testamentu, które mówią o holokauście w znaczeniu biblijnym. 66. Jak brzmi nowotestamentalna tzw. "Złota zasada postępowania"? Gdzie ona się znajduje? (księga, rozdział i wiersz). Proszę także podać przynajmniej jeden cytat ze Starego Testamentu w którym znajduje się podobne zalecenie. 67. Jakie trzy nazwy miało jezioro (nazywane też morzem), do którego wpadło stado świń? Jakie cuda się na nim dokonały? (należy wymienić trzy). 68. Wymień wszystkie wskrzeszenia z martwych opisane w Nowym Testamencie poza tymi, których dokonał Pan Jezus. 69. Ile lat, według Pisma Świętego, trwał pobyt Izraelitów w Egipcie? 70. Kto wykonał zawierający przykazania napis na kamiennych tablicach, które później były przechowywane w Arce Przymierza? TURA III 71. W którym miejscu Księgi Wyjścia (rozdział i wiersz) po raz pierwszy mowa jest o kamiennych tablicach z przykazaniami? Nie chodzi tutaj o ich zapowiadanie, ale fragment w którym mówi się o nich jako o już istniejących. 72. Co to jest "Co to jest?" ? 73. Zgodnie z poleceniem Pana Boga, w przypadku dokonania spisu ludności trzeba było złożyć ofiarę jako okup za swe życie. Jaka to była ofiara, kogo obowiązywała i gdzie w Piśmie Świętym (księga, rozdział i wiersz) mamy podaną liczbę osób, którzy ją złożyli? 74. Jak według apokryfów mieli na imię czarownicy egipscy wspomniani w Wj 7 ? Gdzie te imiona wymienione są w Piśmie Świętym ? (proszę podać księgę, rozdział i wiersz) 75. "Pokropisz hizopem" to tytuł jednej z pieśni liturgicznych. Do jakiego biblijnego wydarzenia nawiązuje? (chodzi o wydarzenie - nazwijmy je "pierwotne" czy "źródłowe" - z którego wynikały także późniejsze obrzędy). Proszę podać księgę, rozdział i wiersz, w którym o tym mowa. 76. Jaka rzecz należąca do podstawowego "wyposażenia" każdej kobiety, została wykorzystana przy budowie jednego z elementów Namiotu Spotkania? 77. Jak miała na imię i kim była dla Mojżesza najsłynniejsza "śpiewaczka" spośród kobiet, które wyszły z Egiptu? TURA IV W Starym Testamencie znajduje się wiele fragmentów nawiązujących do męki i śmierci Mesjasza. Niektóre czynią to wprost i jednoznacznie, niektóre z nich były cytowane przez Pana Jezusa, inne natomiast zostały za takie uznane dopiero po wydarzeniach na Golgocie. Czasami można się spotkać również z pewnym „naciąganiem” i dopatrywaniem się proroctwa tam, gdzie tak naprawdę go nie było. Tym niemniej warto pokusić się o poszukanie niektórych z owych fragmentów. Zadanie polega na przytoczeniu w całości (a nie tylko podaniu tzw „sigli”) cytatów ze ST „zapowiadających” podane niżej wydarzenia oraz cytatów z NT potwierdzających wypełnienie tych „zapowiedzi” 78. ..Został znienawidzony bez przyczyny 79. ..Był sprzedany za trzydzieści srebrników 80. ..Wydany przez przyjaciela 81. ..Milczący przed oskarżycielami 82. ..Ubiczowany 83. ..Znieważony i opluty 84. ..Wyszydzony ETAP IV TURA I 85. Proszę wymienić wszystkie fragmenty Ewangelii, w których Pan Jezus zapowiada swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. 86. Proszę wymienić wszystkie fragmenty Ewangelii, które informują nas o tym, że arcykapłani, uczeni w Piśmie lub faryzeusze chcieli pozbawić życia Pana Jezusa. 87. Proszę wymienić wszystkie fragmenty Ewangelii, mówiące o nieudanych próbach zabicia Pana Jezusa przez Żydów (ale nie arcykapłanów, uczonych w Piśmie czy faryzeuszy) 88. Kto według Ewangelii, jako pierwszy namaścił ciało Pana Jezusa na Jego pogrzeb? 89. Od ilu lat istniała świątynia, z której Pan Jezus wypędził kupców i którą świątynią jerozolimską była z kolei? 90. Kto według Ewangelistów znalazł osiołka, na którym Pan Jezus wjechał do Jerozolimy? 91. Przytocz słowa, które - według tego, co czytamy w Ewangeliach - wypowiedzieli faryzeusze podczas wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. TURA II 92. Jaki problem czy wręcz sprzeczność występuje w tym, co Pismo Święte mówi nam o zakupieniu Pola Garncarza? W jaki sposób można ten problem rozwiązać uwzględniając ówczesny sposób myślenia? 93. Ostatnia Wieczerza odbyła się w czwartek. W jakim miesiącu to było i który to był dzień tego miesiąca - według tego co napisali Ewangeliści? 94. Gdzie, według tego co napisano w Ewangeliach, znajdował się Wieczernik? 95. Dlaczego w Ewangeliach używany jest zwrot "arcykapłani" skoro funkcję tę w danym czasie pełnił tylko jeden człowiek (Kajfasz w okresie męki i śmierci Pana Jezusa)? 96. Czym był Sanhedryn, jaka była inna jego nazwa w Ewangeliach i jakie grupy wchodziły w jego skład? 97. Jakie imiona nosił człowiek uwolniony przez Piłata zamiast Pana Jezusa? 98. Jak miała na imię żona Piłata? TURA III 99. Które wydarzenia opisane w Piśmie Świętym uznawane są za "typy" czy też zapowiedzi ustanowienia Eucharystii ? 100. II Modlitwa Eucharystyczna zawiera słowa: On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, wziął chleb i dzięki Tobie składając, łamał i rozdawał swoim uczniom mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE Podobnie po wieczerzy wziął kielich i ponownie dzięki Tobie składając, podał swoim uczniom mówiąc: BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ Proszę podać, które z fragmentow powyższego tekstu są dosłownymi cytatami z opisów ustanowienia Eucharystii zawartych w Piśmie Świętym oraz skąd pochodzą (księga, rozdział i wiersz) 101. Pierwszą Eucharystią była Ostatnia Wieczerza. Biorąc pod uwagę tekst Pisma Świętego kiedy ma miejsce, jak się przyjmuje, pierwsze po Ostatniej Wieczerzy, sprawowanie Eucharystii? 102. Czy Judasz, według tego co czytamy w Ewangeliach, przyjął "pierwszą Komunię"? Odpowiedź proszę uzasadnić cytatami z Pisma Świętego. 103. Proszę podać jak w Dziejach Apostolskich, a jak w 1 Liście do Koryntian nazwana została Eucharystia? 104. Który z opisów ustanowienia Eucharystii najbardziej zbliżony jest do opisu św. Łukasza? 105. Który z Ewangelistów nie przytacza słów konsekracji? TURA IV Ze względu na wyjątkowy czas, który będziemy przeżywali, również zadanie tym razem nietypowe: Proszę rozważyć Liturgię Słowa z Wielkiego Piątku oraz Wielkanocy i napisać własne refleksje i przemyślenia. ETAP V TURA I 106. Proszę wymienić 14 sytuacji kiedy Zmartwychwstały Chrystus ukazuje się ludziom i podać w których miejscach Pisma Świętego jest o nich mowa. 107. Jakie sześć innych nazw stosowano na określenie Pięćdziesiątnicy? 108. Który fragment w Piśmie Świętym, jak się uznaje, mówi o zstąpieniu Chrystusa do otchłani? 109. Gdzie i kiedy, według Pisma Świętego, miało miejsce Wniebowstąpienie? 110. Gdzie się odbył pierwszy Sobór, czego dotyczył i gdzie jest o tym mowa w Piśmie Świętym? 111. Jakie warunki musieli spełniać kandydaci na miejsce Judasza w gronie Apostołów, kto został wybrany i w jaki sposób? 112. Kto pierwszy według Pisma Świętego zobaczył Zmartwychwstałego Jezusa? TURA II 113. Proszę wymienić 7 osób, które wg. Pisma Świętego popełniły samobójstwo i podać fragmenty, które o tym mówią. 114. Kto był ojcem osoby o najdłuższym imieniu w Piśmie Świętym i jak to imię brzmiało? 115. Jak miał na imię brat siłacza pokonanego przez Dawida? 116. Którzy spośród Apostołów byli braćmi? 117. Jak często obchodzono rok jubileuszowy? 118. Jak brzmiało pierwsze „przykazanie” skierowane do Adama i Ewy? 119. Jak brzmi prawdziwe imię Justusa wspominanego w Liście do Kolosan? TURA III 120. Który rozdział Pisma Świętego jest najkrótszy? 121. Autorzy natchnieni są bardzo dyskretni, jeżeli chodzi o wiek kobiet. Tym niemniej zdarzają się wyjątki, kiedy o nim wspominają. Proszę podać imiona dwóch kobiet, których wiek został podany w Piśmie Świętym. 122. Trudności z wymową mogą mieć opłakane skutki. W Piśmie Świętym czytamy o tym, że zginęło kilkadziesiąt tysięcy mężczyzn, gdyż nie potrafili wypowiedzieć pewnego słowa. Jakie to było słowo i ilu dokładnie było owych mężczyzn? 123. Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku dni, ani też końca życia – o kim tak mówi Pismo Święte? 124. Co oznacza słowo „szatan”, gdzie po raz pierwszy występuje w Piśmie Świętym i w stosunku do kogo tego słowa użył Pan Jezus? 125. Co mają wspólnego Samson, Dawid i Benajasz? 126. Kto polecił, aby Jonasza wrzucić do morza? TURA IV 127. Na mapie przedstawiona jest Palestyna z czasów Nowego Testamentu. Zaznaczono na niej: kropkami - miejscowości trójkątami - szczyty górskie liniami przerywanymi - granice państw czy obszarów geograficznych Zadanie polega na podaniu właściwych nazw geograficznych ETAP VI TURA I 128. Co to jest „Biblia cudzołożnika” 129. Co to jest „Biblia bitwy” 130. Co to jest „Biblia umoralniająca” 131. Co to jest ”Biblia Alba” 132. Co to jest „Biblia dla ubogich” 133. Co to jest „Diatessaron” 134. Co to jest ”Heksapla” TURA II 135. Znane jest przysłowie mówiące o wróblu w garści i gołębiu na dachu. Jakie powiedzenie w Piśmie Świętym wyraża podobną myśl? 136. W potocznym języku mówimy niekiedy, że ktoś „pożera” książki. Proszę wskazać w Piśmie Świętym fragment ukazujący pozytywny skutek zjedzenia książki oraz fragment, kiedy skutek tego nie był zbyt przyjemny. 137. Egipcjanie, Partowie, Albańczycy, Elamici, mieszkańcy Hiszpanii, Judejczycy, Medowie, mieszkańcy Pontu, Libijczycy, Rzymianie, mieszkańcy Kapadocji, Celtowie, mieszkańcy Pamfilii, Żydzi, mieszkańcy Azji, Kreteńczycy, mieszkańcy Frygii, Turcy, Arabowie, Hindusi, mieszkańcy Mezopotamii. Niektóre spośród powyższych nazw nie pasują do tego zestawu. Które i dlaczego? 138. Kto był największym kompozytorem według Pisma Świętego? 139. Który prorok przepowiedział uwięzienie świętego Pawła? 140. Apostołowie mimo tego, że widzieli Jezusa Zmartwychwstałego nadal nie porafili się wyzbyć strachu. Podczas Święta Pięćdziesiątnicy zamknięci w Wieczerniku z obawy przed Żydami wychodzą z niego dopiero wówczas, gdy zstępuje na nich Duch Święty. Jakie dwa błędy zawiera powyższa wypowiedź biorąc pod uwagę treść Pisma Świętego? 141. Zbliżają się mistrzostwa świata w piłce nożnej. Czy w Piśmie Świętym jest wspomniana gdzieś piłka – a jeśli tak, to gdzie? TURA III 142. Której postaci biblijnej główny Patron naszego konkursu „doprawił rogi” i jak się to stało? 143. Jaki mitologiczny potwór morski według Pisma Świętego został pokonany przez Boga? 144. Pismo Święte wspomina nie tylko o prorokach, ale również i o prorokiniach. Proszę wymienić pięć z nich. 145. Który fragment Pisma Świętego świadczy, wg. niektórych, że „umiłowany uczeń” Jezusa to św. Jan Apostoł i Ewangelista? 146. Jakie było pierwsze zdanie, które usłyszał Szaweł po swoim upadku z konia w drodze do Damaszku? 147. Proszę podać dwa miejsca w Piśmie Świętym, w których wymieniony jest lekarz 148. Jak długo przebywał Jonasz we wnętrznościach wieloryba? ETAP VII TURA I 149. Dobrze byłoby mieć takie ubranie, które nie niszczy się przez wiele lat. Kto i kiedy je nosił? 150. Czy czas może biec w odwrotnym kierunku? Patrząc na pewien znak opisany w Piśmie Świętym, niektórzy mogliby dojść do wniosku, że może. O jaki znak chodzi? 151. Metalowe narzędzia zwykle toną. Jednakże w Piśmie Świętym opisany jest przypadek, kiedy takie narzędzie unosi się na powierzchni wody. Proszę podać księgę, rozdział i wiersz. 152. Ludziom trudno dogodzić z pogodą, raz jest zbyt mokro, raz znowu zbyt sucho. Ich „patronem” mógłby być pewien człowiek ze Starego Testamentu domagający się od Boga pewnego znaku, a następnego dnia odwrotnego. O kogo chodzi? 153. Kopernik „wstrzymał słońce – ruszył ziemię”. O kim Pismo Święte mówi, że pod tym względem (przynajmniej w połowie) podobny był do naszego rodaka? 154. O wskrzeszeniach w Nowym Testamencie już była mowa, czy są natomiast wymienione takie przypadki w Starym Testamencie? Jeśli tak to proszę podać przynajmniej jeden. 155. Czy Pismo Święte podaje dokładną liczbę ryb złowionych podczas cudownego połowu? Jeśli tak, to jaka to liczba? TURA II 156. Miasto to musiało być rzeczywiście niezwykłe skoro wykorzystane zostało do określenia urody kobiety. O jakie miasto chodzi? 157. Symbol potęg: a) w ST - wrogich Izraelowi b) w NT - wrogich Kościołowi Jaki to symbol? 158. Proszę połączyć wydarzenia z latami, w których miały one miejsce: 1. Epoka Dawida 2. Upadek królestwa północno-izraelskiego 3. Męczeńska śmierć Apostołów Piotra i Pawła w Rzymie 4. Synod w Jamnii (Jabne). Wyłączenie Judeo-chrześcijan z Synagogi 5. Upadek królestwa południowego (Judy) i Jerozolimy 6. Ukrzyżowanie Pana Jezusa 7. Dokonanie tłumaczenia Starego Testamentu na język grecki (LXX – Septuaginta) 8. Pierwszy pobyt św. Pawła w więzieniu rzymskim 9. Drugie powstanie Żydów pod wodzą Bar Kochby, całkowite zniszczenie Jerozolimy 10. Edykt Cyrusa, władcy perskiego, który zezwolił powrócić Izraelitom z niewoli babilońskiej 721 przed Chr.; 100 po Chr.; 27-33 po Chr.; 538 przed Chr.; 1000 przed Chr; 587-6 przed Chr.; 64, wzgl. 67 po Chr.; 280-150 przed Chr.; 60-62 po Chr.; 132-135 po Chr. 159. Pismo Święte mówi o przekuwaniu „mieczy na lemiesze” czy „lemieszy na miecze”? 160. O jakim powszechnie wykonywanym w Narodzie Wybranym zabiegu chirurgicznym wspomina Biblia? 161. Gdzie i w jakich okolicznościach przedstawiony jest Abraham jako wojownik? 162. Kto był starszy: Kain czy Abel? TURA III 163. Kto i w jaki sposób Morze Sitowia (Trzcin) „pokolorował” na Czerwono? 164. Gdyby ilość skrzydeł decydowała o prędkości poruszania się, te istoty poruszałyby się najszybciej spośród wszystkich wymienionych w Biblii. O jakie istoty chodzi i gdzie o nich mowa w Piśmie Świętym? 165. W Piśmie Świętym czytamy: „Egipcjanie ścigali ich. Wszystkie konie faraona, jego rydwany i jeźdźcy weszli za nimi w środek morza.” (Wj 14,23) Biorąc jednak pod uwagę wydarzenia opisywane wcześniej widać tutaj pewną sprzeczność – jaką? 166. Które dwa fragmenty Pisma Świętego uważane są za najstarsze? 167. Kto to był „mściciel krwi”, gdzie można się było przed nim schronić i kiedy można już było bezpiecznie opuścić to schronienie? 168. Kto, ile razy w roku i kiedy mógł wejść do Najświętszego Miejsca w świątyni? 169. „Kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada” – skąd (księga, rozdział, wiersz) pochodzi to powiedzenie? ETAP VIII 171. Proszę przeczytać Księgę Rodzaju i odpowiedzieć gdzie po raz pierwszy w Piśmie Świętym wspomina się o: 1. widzeniu sennym 2. wróżbitach 3. świętowaniu urodzin 4. pocałunku 5. osobie, która pogrążyła się w głębokim śnie 6. osobie będącej muzykiem 7. orkiestrze 8. budowniczym miasta 9. świętym pocałunku 10. uwięzieniu człowieka 11. wybudowanej flocie 12. uśmiechu 13. zasadzeniu winnicy 14. zadanej przez kogoś zagadce 15. kimś kto się przestraszył 16. złożeniu zmarłego w trumnie 17. człowieku który był chory 18. miłości między kobietą, a mężczyzną 19. leworęcznym człowieku 20. badaczach gwiazd 21. nożycach 22. człowieku mającym dwie żony 23. taranach użytych do zdobywania bram ETAP IX 173. Kto i gdzie (księga rozdział i wiersz) powiedział te słowa? 1. Pan mój i Bóg mój 2. Wykonało się. 3. Niewiasto, oto Syn Twój. 4. Ty masz Słowa życia wiecznego. 5. Panie nie jestem godzien, abyś wszedł. 6. Boże mój, czemuś mnie opuścił? 7. Co to jest prawda? 8. Co wam każe czynić to czyńcie. 9. Oto Baranek Boży. 10. Nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego... 11. Jeśli jesteś Synem Bożym rzuć się na dół 12. Nauczycielu, gdzie mieszkasz? 13. Hosanna Synowi Dawidowemu! 14. Pokój ludziom dobrej woli! 15. Oto człowiek. 16. Nikt cię nie potępił i ja cię nie potępiam. 174. Do kogo i gdzie (księga rozdział i wiersz) Pan Jezus powiedział te słowa? 1. Jeśli się kto nie odrodzi... 2. Maria najlepszą cząstkę obrała 3. Dziś ze mną będziesz w raju 4. Królestwo moje nie jest z tego świata 5. Przykazanie moje daję wam, abyście się miłowali 6. Jeśliby ci milczeli, kamienie wołać będą 7. Idź, zawołaj męża twego i przyjdź tutaj 8. Jeśli źle powiedziałem, daj świadectwo o złe, a jeśli dobrze, czemu mnie bijesz? 9. Jam się narodził na to, aby dać świadectwo prawdzie 10. Uwierzyłeś dlatego, że mnie ujrzałeś 11. Córko, twoja wiara cię uzdrowiła, idź w pokoju. 12. Czy i wy odejść chcecie? 13. Odtąd już ludzi łowić będziesz 14. Wy z ojca diabła jesteście ETAP X TURA I 175. Na czym polegało bluźnierstwo Jezusa w rozmowie z Kajfaszem? 176. Po prawej stronie drzwi wejściowych Żydzi umieszczają mała puszkę z wypisanym (zwykle na pergaminie) tekstem – skąd pochodzi ten zwyczaj? [księga, rozdział i wiersze w Piśmie Św. – wystarczy jeden fragment] Jaka jest współczesna nazwa owej „puszki”? 177. Proszę wymienić wszystkie osoby, które w Ewangeliach wyraźnie i publicznie stwierdziły, że Jezus jest niewinny? 178. Kandaka – proszę podać kim była ta osoba, gdzie o niej mowa w Piśmie Świętym (księga i rozdział) oraz cztery nazwy kraju z którego pochodziła (mogą być zarówno biblijne jak i współczesne 179. Miejsce, na którym ukrzyżowano Pana Jezusa nazywano „miejscem Czaszki” - aram. Golgota (Gulgota), gr. Golgota, łac. Golgota. Skąd zatem wzięło się określanie tego miejsca słowem „Kalwaria”? 180. Jak długo Pan Jezus wisiał na krzyżu, zanim zmarł? 181. Co znaczą i gdzie w Piśmie Świętym występują słowa Mane-Tekel-Fares? TURA II 182. Który prorok pochodzący z południa Izraela, dał się poznać jako surowy krytyk ówczesnych stosunków społecznych na Północy? 183. Prorokowanie kojarzy się nam z przepowiadaniem przyszłości. Czy tylko z tym ta funkcja była związana w Starym Testamencie? 184. W jednym z rozdziałów Księgi Powtórzonego Prawa podane są zasady dotyczące proroków i proroctw. Który to rozdział i kto jest tam wymieniony jako ideał proroka? 185. Który prorok i gdzie (księga, rozdział i wiersz) przepowiadał ponowne przyjście Eliasza? 186. Skąd pochodzili prorocy: a) Izajasz b) Jeremiasz c) Micheasz 187. Przepowiednia o Emanuelu w rozdz. 7 Księgi Izajasza została podjęta głównie przez dwóch Ewangelistów. Których? 188. Który z proroków zapisał słowa: „Miłości pragnę, nie krwawej ofiary”? TURA III 189. W jakim języku została napisana Ewangelia wg. św. Mateusza? 190. Co to są Ewangelie synoptyczne i które do nich zaliczamy? 191. Jakie księgi Starego Testamentu napisano po grecku? 192. Wymień tradycje Pięcioksięgu w kolejności ich powstawania. 193. Co to jest „Protoewangelia”? 194. Kiedy i gdzie ogłoszono dogmat o kanonie Pisma Św.? 195. Co to jest „tekst majuskułowy”? TURA IV Święty Paweł wielokotnie, w każdym z czterech etapów swojej literackiej działalności pisał o małżeństwie i rodzinie. Proszę przytoczyć przykładowe fragmenty (wystarczy po jednym), w których mówi on o: 196. ..małżeństwie w porównaniu do dziewictwa 197. ..nierozerwalności małżeństwa 198. ..tzw. „przywileju Pawłowym” 199. ..radach dla wdów 200. ..”mężach jednej żony” 201. ..mistycznym znaczeniu małżeństwa 202. ..obowiązkach mężów i żon ETAP XI TURA I Tematem tej Tury jest wiek podeszły. Proszę przytoczyć przykładowe fragmenty (wystarczy po jednym) z Pisma Świętego mówiące o: 203. ..śmierci, która jest dobra dla człowieka starszego i nie należy się jej bać 204. ..radach (czy może raczej obowiązkach) dla starszych mężczyzn i kobiet 205. ..skutkach starzenia się, takich jak: a) osłabienie wzroku b) osłabienie nóg c) niepłodność d) oziębienie organizmu e) rezygnacja z życia 206. ..postawach wobec starszych, takich jak: a) nie uwłaczanie b) wspomaganie i nie zasmucanie c) słuchanie i nie pogardzanie d) nie strofowanie 207. ..zaletach starości, takich jak: a) doświadczenie b) mądrość i roztropność c) wiedza pozwalająca pouczać innych i wyjaśniać 208. ..starcu, który stracił życie, nie chcąc dać złego przykładu młodszym 209. ..starcach, którzy przez swoje haniebne i niemoralne zachowanie ponieśli śmierć TURA II Rozpoczynamy Tydzień Miłosierdzia. Proszę zatem podać przykłady czynienia uczynków miłosierdzia względem ciała w Piśmie Świętym. 210. ..głodnych nakarmić 211. ..spragnionych napoić 212. ..nagich przyodziać 213. ..podróżnych w dom przyjąć 214. ..więźniów pocieszać 215. ..chorych nawiedzać 216. ..zmarłych pogrzebać TURA III Tydzień Miłosierdzia już za nami. „Przedłużając” go nieco proszę podać – tym razem przykłady lub wezwania lub pochwały czynienia uczynków miłosierdzia względem duszy w Piśmie Świętym. (wystarczy po jednym do każdego uczynku) 217. ..grzeszących upominać 218. ..nieumiejętnych pouczać 219. ..strapionych pocieszać 220. ..wątpiącym dobrze radzić 221. ..krzywdy cierpliwie znosić 222. ..urazy chętnie darować 223. ..modlić się za żywych i umarłych TURA IV 224. Trwa miesiąc modlitwy różańcowej - proszę zatem podać fragmenty Nowego Testamentu mówiące wprost o Maryi. ETAP XII TURA I 225. Świadkowie Jehowy powołując się na Koh 3,19-21 i Ez 18,27 twierdzą, że wraz z ciałem umiera również dusza. Proszę obalić tę tezę wykorzystując odpowiednie fragmenty Pisma Świętego. 226. Proszę podać cztery fragmenty z Pisma Świętego, które wykorzystuje się w nauce o czyśćcu i odpustach. (jeden ze ST, jeden z Ewangelii i 2 z Listów) 227. Proszę podać trzy fragmenty z Pisma Świętego, które wykorzystuje się do uzasadnienia faktu, że po śmierci czeka człowieka tak zwany sąd szczegółowy (jeden z Ewangelii i 2 z Listów) 228. Piekło w Piśmie Świętym często przedstawiane jest za pomocą symboli i obrazów. Proszę wymienić cztery z nich i podać gdzie występują (księga, rozdział i wiersz) 229. Za pomocą odpowiednich fragmentów Pisma Świętego proszę uzasadnić, że piekło jest „karą” wieczną. 230. Który fragment w Listach mówi o tym, że szczęście w niebie przerasta ludzkie wyobrażenia? 231. Świadkowie Jehowy powołując się na Ap 14,1 twierdzą, że zbawionych będzie tylko 144 000 osób. Proszę obalić tę tezę wykorzystując odpowiednie fragmenty Pisma Świętego. TURA II 232. Świadkowie Jehowy obliczając datę końca świata powołują się między innymi na Lb 14,34 dokonując przeliczenia 1 dzień=1 rok. Proszę podać inny fragment Pisma Świętego, który podważa taki sposób przeliczania. Według nauki Kościoła na końcu świata mają mieć miejsce: powtórne przyjście Chrystusa, zmartwychwstanie ciał, Sąd Ostateczny, odnowienie świata, ostateczne pokonanie szatana. Proszę podać fragmenty z Pisma Świętego, które mówią: 233. ..o tym, kiedy to nastąpi 234. ..o powtórnym przyjściu Chrystusa 235. ..o zmartwychwstaniu ciał (jeden fragment) i jakie będą ciała zmartwychwstałe (drugi fragment) 236. ..o odnowieniu świata 237. ..o ostatecznym pokonaniu szatana 238. ..o Sądzie Ostatecznym TURA III 239. Za niedługo Uroczystość Chrystusa Króla. „Król” to jeden z tzw. „tytułów chrystologicznych” występujących w Piśmie Świętym. Proszę wymienić 11 innych i podać przynajmniej po jednym fragmencie, w którym dany tytuł jest użyty w odniesieniu do Pana Jezusa.
że wszechświat powstał w wyniku eksplozji zwanej Big Bangiem. W ciągu ułamka sekundy energia stała się materią, z której powstały Ziemia, Słońce oraz inne planety i gwiazdy. Kilka słów o Biblii ( nie piszcie tego do zeszytu) Biblia to zbiór ksiąg religijnych uznawanych przez chrześcijan za święte.
Fotolia Szukasz imienia dla synka, ale zależy ci, by pasowało do długiego nazwiska? Sprawdź 14 przebojów wśród krótkich imion męskich – wybraliśmy najładniejsze. Krótkie imiona męskie są bardzo praktyczne, łatwo także je zapamiętać. Potrafią być też bardzo ładne, tak jak te, które przedstawiamy poniżej. Znajdują się wśród nich imiona tradycyjne, ale również te dużo bardziej nowoczesne. Przed wyborem imienia, warto zapoznać się z jego znaczeniem. W tym celu możesz skorzystać z naszej bazy Znaczenie imion, dzięki której dowiesz się więcej o znaczeniu i pochodzeniu danego imienia, a także o jego zdrobnieniach, datach imienin i sławnych osobach, które je noszą. AdobeStock Kaj Kaj jest oryginalnym imieniem dla chłopca. To doskonały przyjaciel, na którym zawsze można polegać. Chłopczyk o tym imieniu jest pełen energii, którą zaraża innych. Nie lubi prosić o pomoc, stara się być samowystarczalny. Dużo myśli o przyszłości, uwielbia planować. Kaj raczej trzyma się na dystans i ma problem, by otworzyć się w stosunku do nowych osób. Znaczenie imienia: Kaj to męskie imię pochodzenia łacińskiego. Niektóre źródła podają, że powstało ono od słowa Caieta, czyli łacińskiej nazwy Gaeta – niewielkiego portowego miasteczka położonego we Włoszech. AdobeStock Iwo Imię Iwo nie cieszy się dużą popularnością, jest jednak wyjątkowe. Chłopiec o tym imieniu to osoba życzliwa i wrażliwą na los innych. Posiada cechy typowe dla introwertyka, nie przepada za rywalizacją. Jest lubiany, ma wielu przyjaciół. Iwo jest chłopcem o łagodnym usposobieniu, a najlepiej czuje się w zaciszu własnego domu. Znaczenie imienia: Imię Iwo oraz jego wariant Iwon mają pochodzenie germańskie. Najprawdopodobniej wywodzą się od słowa „iwa”, które oznacza „cisowe drzewo” lub „łuk z cisowego drzewa”. AdobeStock Jan Jan to bardzo popularne imię w naszym kraju. Duża popularność ma związek z jego krótką formą, ale nie tylko. Jan to również jedno z tradycyjnych polskich imion. Chłopczyk o tym imieniu jest uznawany za indywidualistę, niekiedy ma nawet tendencje do bycia samotnikiem. Cechuje go inteligencja i pracowitość, jest także zaradny i śmiały. Znaczenie imienia Jan: „Bóg jest łaskaw” (hebrajskie). Imię używane w Polsce od XIII wieku w formach Janko, Iwan, Hanusz. AdobeStock Leon Chłopiec o imieniu Leon jest bardzo towarzyski, pewny siebie i zaradny. To osoba o silnym charakterze, mająca własne zdanie i szerokie zainteresowania. Nie lubi ciężkiej pracy, ale pragnie sukcesów w każdej dziedzinie życia. Leon jest lekkoduchem. Świetnie odnajduje się w każdym towarzystwie, bardzo lubią go znajomi i przyjaciele. Znaczenie imienia: Leon pochodzi z języka greckiego i łacińskiego, w którym „leo” oznacza lwa, siłę i odwagę. AdobeStock Borys Borys wie, czego chce od życia. Wyznacza sobie konkretne cele i dąży do nich, nie bacząc przy tym na trudności i koszty. Na ogół jest przekonany o słuszności swych ocen i poglądów. Ceni sobie spokój i porządek. Największą satysfakcję sprawiają mu sukcesy szkolne, a w dorosłości – zawodowe, które często osiąga. Znaczenie imienia Borys: imię słowiańskie lub mongolskie, którego znaczenie bywa tłumaczone jako: wilk lub niski albo waleczny. Adobe Stock Bruno Bruno jest coraz popularniejszym imieniem w naszym kraju. Chłopiec o tym imieniu jest odpowiedzialny i zdyscyplinowany. To prawdziwy realista, który cechuje się pracowitością. W trafny sposób potrafi ocenić charakter nowo poznanej osoby. Bruno bacznie obserwuje świat, jest ciekawski, ale do tego wrażliwy, pomocny i empatyczny. Znaczenie imienia: Imię Bruno pochodzi z języka germańskiego. Związane jest z wyrazem „brun” „niedźwiedź”. AdobeStock Hugo Hugo jest chłopcem ugodowym, chętnie spędza czas w samotności, nie lubi wyróżniać się z tłumu. Jest cichym i spokojnym dzieckiem, zdecydowanie można zaliczyć go do domatorów. Jest bardzo wrażliwy, a w relacjach z innymi bywa również nieśmiały. Unika konfliktów i z reguły stara się żyć w zgodzie z ludźmi, którzy go otaczają. Znaczenie imienia: Imię Hugo pochodzi od germańskiego słowa „hugu”, które oznacza „rozum” lub „umysł”. AdobeStock Emil Emil jest chłopcem zaradnym i obrotnym. Niecierpliwy, nie lubi długo czekać na efekty swojej pracy. Ale też ambitny, uparcie dąży do postawionego sobie celu. Ma radosne i bardzo optymistyczne podejście do życia. Emil jest chłopcem odważnym i temperamentnym. Ma duże poczucie humoru i jest bardzo lubiany wśród znajomych. Znaczenie imienia: Imię pochodzenia etruskiego, przekształcone w języku łacińskim. Wywodzi się od słowa aemulor / aemilius, które oznacza: „ten, który rywalizuje, współzawodniczy". AdobeStock Olaf Olaf jest opanowany, uczciwy i inteligentny. Od życia oczekuje przyjemności i zabawy, stara się więc je sobie uprościć na wszystkie możliwe sposoby. Lubi o sobie mówić, a często również ubarwiać swoje przygody. Charakteryzuje go również spostrzegawczość i umiejętność obserwowania otaczającego świata. Olaf ma duże poczucie humoru i jest lubiany przez innych. Znaczenie imienia: Olaf to imię męskie pochodzenia skandynawskiego. Jego pierwotna forma to Aslaf. Wywodzi się od słów As, co oznacza „boga”, i laf, co tłumaczy się jako „miłość”. AdobeStock Eryk Eryk jest chłopcem dość impulsywnym. Świetny w przekonywaniu do swojej racji. Bywa trudny w relacjach z innymi, czasami ignoruje ludzi, przez co niekiedy zraża ich do siebie. Jest bardzo dociekliwy, szalony i impulsywny. Znaczenie imienia: Imię pochodzenia skandynawskiego. Wywodzi się z języka staro-wysoko-niemieckiego od słów: era ("honor, cześć") oraz richi ("bogaty"). AdobeStock Maks Imię Maks często jest mylone z imieniem Maksymilian. Są to jednak zupełnie inne i oddzielnie funkcjonujące imiona. Maks jest chłopcem rozważnym i prawdomównym, potrafi być jednak szalenie uparty. Jest również bardzo odważny, przez co czasem może popadać w konflikty. Potrafi bronić swoich interesów, poglądów i przekonać. Pochodzenie imienia: Samodzielnie funkcjonujący skrót od imienia Maksym. AdobeStock Adam Adam jest dość popularnym imieniem w Polsce. Chłopiec noszący to imię jest spokojny i opanowany, rzadko daje się ponieść emocjom. Bywa dość uparty. Z trudnością przychodzi mu przyznanie się do błędu. Ale jeśli przeprasza, robi to naprawdę szczerze. Znaczenie imienia: Adam to imię biblijne pierwszego człowieka, który według opisu zawartego w Księdze Rodzaju, został stworzony na obraz i podobieństwo Boga. krótkie imiona męskie Filip Chłopiec o imieniu Filip ma ciekawy charakter, duże pokłady energii i ogromną radość życia. Jest bardzo lubiany przez otoczenie. Charakteryzuje go jednak również zmienność charakteru i niestałość. Filip ma dobrą intuicję i strategiczny umysł. Pochodzenie imienia: Imię Filip ma swoje korzenie w języku greckim. Pochodzi od dwuwyrazowej zbitki Phílippos (w oryginale: Φίλιππος), która składa się ze słów phílos (φίλος) oraz hippis (ἵππος) i dosłownie oznacza kogoś, kto kocha konie. AdobeStock Adobe Stock Żydowskie imiona: męskie i żeńskie, pochodzenie i znaczenie. Jakie są popularne imiona żydowskie? Imiona żydowskie to zarówno imiona rzadkie i oryginalne, jak i popularne, często nadawane w Polsce. Wybrałyśmy ładne żydowskie imiona żeńskie i męskie, by ułatwić rodzicom wybór. Tych imion jest naprawdę dużo! Imiona żydowskie są bardzo popularne i powszechnie występują w językach europejskich. Dlatego też nie każda osoba zdaje sobie sprawę, że imiona takie jak: Elżbieta , Daniel, Mateusz , Anna , Rafał , Tomasz , czy Sara mają pochodzenie hebrajskie. Zanim nadasz dziecku jedno z tych tradycyjnych imion, sprawdź, skąd się wzięło i jaką ma historię – to może być ciekawe odkrycie. Spis treści: Żydowskie imiona: pochodzenie Żydowskie imiona: znaczenie Popularne żeńskie imiona żydowskie Popularne męskie imiona żydowskie Żydowskie imiona: pochodzenie Tradycyjne żydowskie imiona mają pochodzenie starotestamentowe (starohebrajskie), czyli wywodzą się z Biblii. Ich znaczenie, chociaż odwołuje się do religii, jest często uniwersalne i może właśnie na tym polega ich fenomen. Imiona żydowskie mogą być także pochodzenia niehebrajskiego, a przykładowe imiona jidiszowe wywodzące się z języka niemieckiego to: Ber, Wolf, Hersz, Hirsz, Bejla, Bluma, Golda. Do niedawna wśród Żydów istniał zwyczaj, a w zasadzie zakaz nadawania dzieciom imion żyjących krewnych. Zatem jeśli dziecko otrzymało imię po dziadku lub babci, to z dużym prawdopodobieństwem musiało urodzić się po jego lub jej śmierci. Żydowskie imiona: znaczenie Żydowskie imiona zwykle wywodzą się z Biblii (Starego Testamentu) i często mają znaczenie religijne. Są też takie, które w swoim znaczeniu odwołują się do nazw zwierząt lub części ciała. Znaczenie niektórych popularnych imion żydowskich: Daniel : nosił je biblijny prorok (Daniijel). Imię posiada trzy znaczenia, w zależności od interpretacji: „moim sędzią jest Bóg”; „potężny jest mój Bóg”; „sędzia Boży”. Ewa : wywodzi się od hebrajskiego słowa hajja / hawwa („wzięta od męża” lub „dająca życie”). Imię... Adobe: GiorgioMorara, Leonardo da Vinci, Ostatnia wieczerza, 1495-96 Imiona 12 apostołów: co oznaczają? Kim byli uczniowie Jezusa? Jak brzmią imiona apostołów? Większość z nas wie, że najbliższych uczniów Jezusa było dwunastu. A co oznaczają ich imiona i dlaczego to jest takie ważne? Otóż w dawnych czasach ich wybór nie był przypadkowy. Sprawdź, co oznaczają imiona apostołów, dowiedz się, kim byli i… upewnij się, czy na pewno było ich tylko dwunastu. Według Biblii Jezus wyznaczył dwunastu mężczyzn, którzy po jego śmierci mieli głosić Jego Słowo. Liczba 12 w kulturze judeochrześcijańskiej ma magiczne znaczenie i jej wybór nie jest przypadkowy – odwołuje się ona do dwunastu synów patriarchy Jakuba uznawanych za założycieli dwunastu pokoleń Izraela – symbolu odnowy. Czy potrafisz wymienić imiona wszystkich apostołów? Spis treści: Co to znaczy „apostoł”? Znaczenie imion 12 apostołów Jak mają na imię i kim byli apostołowie? Jak mają na imię i kim byli pozostali apostołowie ? Jezus Chrystus też był apostołem. Co oznacza Jego imię? Co to znaczy „apostoł”? Zgodnie z tradycją żydowską „apostoł” (gr. apostolos = wysłannik) to nazwa urzędu. Jednak w Nowym Testamencie pojęcie to odnosi się zazwyczaj do najbliższych dwunastu uczniów Chrystusa, którzy byli świadkami nie tylko nauk, ale i dokonanych przez Jezusa cudów i zostali przez Niego powołani do niesienia ewangelii – byli wysłannikami słowa Bożego. Znaczenie imion 12 apostołów W społecznościach ludu Izraela imionom przypisywano określone znaczenie. Imiona miały być wróżbą na przyszłość dziecka i próbą wpływu na los, a także oddawać osobowość człowieka. Co ciekawe, nie każdy apostoł otrzymał przy narodzinach to imię, pod jakim jest znany współcześnie. Oryginalne imiona apostołów i ich znaczenie mogą naprawdę zaskoczyć! Polecamy: Znaczenie imion – sprawdź znaczenie imienia, zdrobnienia, imieniny Jak mają na imię i kim byli apostołowie? Ewangelia Mateusza wymienia imiona dwunastu apostołów w następującej kolejności: Piotr Apostoł, czyli Szymon Piotr (Kefas), syn Jonasza, rybak z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim Piotr to imię pochodzenia greckiego, oznacza: „niezłomny jak... Adobe Stock/Patryk Kosmider Imiona męskie zakończone na –a? Jest ich całkiem sporo! W Polsce dość rzadko chłopcy otrzymują imię zakończone na –a. Prawdopodobnie dawniej zdarzało się to o wiele częściej niż teraz. Co nie znaczy, że w XXI wieku tego typu imion nie nadaje się wcale. I nie chodzi wyłącznie o imię Maria… Zgodnie z polskim prawem imię nadawane dziecku musi jednoznacznie wskazywać na jego płeć. W związku z tym, że imiona kończące się na –a najczęściej są imionami żeńskimi – może wydawać się, że urzędnicy w USC mogą mieć zastrzeżenia co do imion męskich zakończonych na tę samogłoskę. Nic bardziej mylnego, zwłaszcza jeśli chodzi o polskie imiona. Polskie imiona męskie kończące się na –a: lista Wśród polskich imion męskich zakończonych na –a jako pierwsze może przychodzić na myśl imię Maria . Tak na drugie imię miał święty męczennik Maksymilian Kolbe, ale nosi je również wiele współczesnych znanych osób, jak np. Bronisław Maria Komorowski (polski prezydent w latach 2010-2015) czy Tadeusz Maria Sznuk (prezenter znany z programu „Jeden z dziesięciu”). A inne imiona męskie, zakończone na -a, które nosili lub noszą chłopcy i mężczyźni narodowości polskiej? To: Kuba (ostatnio często właśnie ta forma imienia Jakub wpisywana jest do aktu urodzenia dziecka) Barnaba Bonawentura Kosma Dyzma Jarema Lasota Niepełka Rokita Zawisza Żegota Zagraniczne imiona męskie kończące się na –a: lista Mircea Eliade (rumuński filozof kultury i religioznawca), Andrea Boccelli (włoski śpiewak), Andrea Giani (siatkarz), Ola Serneke (mąż Joanny Liszowskiej narodowości szwedzkiej), Jeremiah Dąbrowski (piłkarz, którego ojcem jest Polak a matką – Amerykanka pochodzenia francuskiego – jego imię wymawia się bez głoski „h” na końcu). Męskich imion zagranicznych zakończonych na –a jest zdecydowanie więcej niż polskich. To na przykład: Agryppa Akwila Andrea Elia Elisza Esa Esra Gösta Iikka Isaia Jehuda Jona Juda Jukka Joshua Kosma Malachia Mihnea Miikka, Mika Mircea... Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny – 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki na dziecko – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum?
Stworzenie świata i człowieka. Upadek pierwszych ludzi – wygnanie z raju. Bratobójstwo – Kain i Abel. Dzieje Noego – historia potopu. Budowa wieży Babel. Historia Abrahama i ofiara Izaaka. Historia Józefa, jego braci i ich czynów w Egipcie. Narodziny Mojżesza i wyjście z Egiptu – wędrówka do Ziemi Obiecanej.
Mówią o nim, że głosi najkrótsze kazania w Polsce. Rekordowe ma tylko cztery zdania. Ks. Eugeniusz Burzyk, duszpasterz środowisk twórczych w diecezji bielsko-żywieckiej, podkreśla, że ich krótkość wynika ze zwięzłości. Do tego dają duchowego kopa, jak mała czarna espresso. Rozmawia Michał Bondyra Ma Ksiądz jakiś rytuał w przygotowywaniu kazań? Są miejsca, które do ich powstania inspirują? – Ważne jest, by mieć przy sobie Pismo Święte i komputer. Miejsce jest drugorzędne, chociaż kiedy jestem na urlopie w górach, to mogę napisać więcej kazań. Spokój i samotność – to dwie rzeczy, które w twórczości są konieczne. Homilia powinna powstawać według jakiegoś schematu? – Zaczynam od Ewangelii: szukam jakiegoś problemu. Nigdy nie omawiam całej Ewangelii, bo kazanie nie jest egzegezą Pisma Świętego, wykładem czy katechezą. Ma zainspirować do życia religijnego. Zaczynam od jednej myśli z Ewangelii, a inne pomijam, bo nie da się przekazać wszystkiego. Do tej jednej myśli szukam wstępu, sytuacji problemowej wziętej z życia, literatury czy poezji. Ona wypływa z Ewangelii i jest pierwszym punktem kazania. W drugim punkcie, wybranym wcześniej fragmencie z Ewangelii, staram się wyjaśnić sytuację przedstawioną we wstępie. Prościej: Ewangelia wyjaśnia, co na ten temat mówi Pan Jezus. W ostatnim punkcie kazania staram się znaleźć cytat czy kolejną sytuację z życia, która rozwiązuje problem postawiony w punkcie pierwszym. Jakie powinno być idealne kazanie? – Mówi się, że moje kazania są najkrótsze w Polsce. To jest złe określenie. Krótkość moich kazań wypływa z ich zwięzłości. Wszystko co zwięzłe jest krótkie. Natomiast to co krótkie, nie musi być zwięzłe. A więc pierwszy warunek dobrego kazania to zwięzłość. Trzeba mówić jasno, krótko i bez powtórzeń. Poza tym kazanie musi być biblijne. Jest to oczywiste, bo przecież podstawową treścią kazania jest Ewangelia. Przygotowując kazanie, trzeba się wysilić. Dziś nie wystarczy mieć rację – trzeba kombinować, jak tę rację przedstawić ludziom. Jak trafić do profesora, robotnika, artysty czy człowieka, który prawie nie wierzy. Chodzi o to, by każdy z nich coś z tego słowa miał, czymś się w kazaniu zainteresował. Forma wypowiedzi jest bardzo ważna, a my czasem nie zwracamy na to uwagi. Często człowieka możemy przekonać właśnie formą, a nie argumentami. Mówiąc agresywnie, nawet najbardziej prawdziwe rzeczy nie odniosą skutku. Jeśli powiemy je dobitnie, ale łagodnie, bez zacietrzewienia, to mogą zainspirować do pomyślenia o swoim życiu. Zwięzłych i krótkich kazań nie tworzy się wcale łatwo. – Przygotowując 20-minutowe kazanie, rozpisuję się. Jeśli chcemy je zmieścić w 5–7 minutach, trzeba skrócić. To nie jest łatwe. Przez wiele lat byłem korespondentem KAI. Przygotowując depesze, dziennikarz agencyjny nie może sobie pozwolić na jedno niepotrzebne słowo, bo mu tej depeszy po prostu nie wyemitują. Pracując w agencji nauczyłem się skracać do 1/3–1/2 strony tekstów 2–3-stronicowych bez uszczerbku dla treści. Zasadą jest, że im mniej powiemy, im mniej napiszemy, tym ludzie więcej zapamiętają i chętniej posłuchają czy przeczytają. Ludzi nie zmienimy, dając im na siłę rzeczy długie, ale właśnie krótkie. To po tych ostatnich powiedzą: „Ciekawe kazanie, szkoda, że tylko pięć minut” Ważny jest lekki niedosyt… – Dokładnie. Jeżeli opijemy się kawą, jest nam niedobrze, podobnie jeśli zjemy za dużo ciastek. Wychodząc z kościoła, musimy czuć niedosyt. Przytoczę przykład z życia. W pewnej parafii zmienił się proboszcz, który znacznie wydłużył Msze. Wierni mówili mi: „Proszę księdza, dawniej ludzie zostawali, by się pomodlić, a teraz czekają tylko na koniec Mszy i wszyscy uciekają do domu”. Niedosyt to dobre lekarstwo na nudę? – Kazanie musi być ciekawe, niezwykłe, oryginalne. Ksiądz powinien ludzi czymś zaskoczyć. Nie chodzi o kontrowersje, których jestem przeciwnikiem. Nie lubię pytań podczas kazań; sam wielu rzeczy nie wiem, a gdyby mnie zapytano z zaskoczenia w obecności kilkuset osób, to bym zapomniał może i Dziesięciorga przykazań. Rzeczy zwięzłe, krótkie nie są nudne. Nudny jest bełkot – powtarzane często te same wyrażenia, zwroty i zdania. Jeszcze jako ministrant pamiętam księdza – bardzo dobrego, który jednak mówił mniej więcej tak: „Miłosierdzia potrzebuje świat. Świat potrzebuje miłosierdzia. Miłosierdzie światu jest bardzo potrzebne”. Powtarzał to w kółko, z jakimiś wstawkami. Już jako chłopak zauważyłem, że jest coś nie tak… A co Ksiądz sądzi na temat listów czytanych w Kościołach zamiast mówionego słowa. Jest jakaś szansa, by przedstawić je w sposób atrakcyjny? – Chyba nie ma. List z natury rzeczy nie jest komunikatywny. Nawet jeśli jest ciekawie napisany. Dlatego jestem przeciwnikiem czytanych kazań! List jest po to, by człowiek usiadł i go przeczytał. Niestety, przy publicznym czytaniu listów percepcja ludzka jest bardzo słaba. Gdyby ksiądz nauczył się listu na pamięć i ciekawie go opowiedział, to komunikatywność byłaby minimalnie większa, ale jaki to ma sens? A język? Często niestety księża katują słuchaczy językiem archaicznym, pełnym komunałów… Z czego to wynika? – Wydaje mi się, że jest to przekazywane z pokolenia na pokolenie. Mnie nawet razi język zbyt literacki. Jeśli ktoś mówi „li tylko” – używając zwrotu, który dzisiaj właściwie już nie funkcjonuje, to tylko ludzi rozprasza, podobnie gdy stosuje tzw. na wysoki ton. Zadaniem kaznodziei jest też przełożenie terminologii teologicznej na słowa dla ludzi zrozumiałe. Zastanawiam się, na ile ma sens używanie w kazaniach pięknego słowa Eucharystia. Dobrze, że tego głębokiego w treści słowa używa się w czasie katechezy, spotkań formacyjnych czy wykładów. Ale jeżeli użyję go podczas kazania, to wielu ludzi nie będzie wiedzieć, o co chodzi; trzeba powiedzieć prosto: „Msza Święta”. Ludzie są na różnym poziomie wiary, czasem zmęczeni, a w kościele wciąż rozproszeni, przez panią, która hałasuje szpilkami, wchodząc spóźniona podczas kazania, przez telefon komórkowy albo rozrabiające dzieci. Trzeba mówić zwięźle, czyli krótko, prosto i zrozumiale. Zresztą w kościele powinna być absolutna cisza, by ludzie mogli te słowa przyjąć. Adresat kazania wydaje się oczywisty – wierny. Ale czy na pewno? Może trzeba to zawęzić do konkretnego grona odbiorców, a może wręcz przeciwnie – rozszerzyć także np. o księży? – Podczas kazań mówię wprost: to samo dotyczy nas, księży, i was – wiernych. A więc wszystkich wierzących. Ewangelia jest ta sama dla wszystkich, a jeżeli ją się przedstawi ciekawie, trafi do każdego człowieka. Nie wierzę w to, że trzeba ją przekazywać inaczej artyście, profesorowi, robotnikowi itd. Ludzie lubią prostotę. A im człowiek bardziej wykształcony tym chętniej słucha, jak się mówi do niego jasno i prosto. Ojciec Joachim Badeni twierdził też, że „im człowiek bardziej duchowo rozwinięty, tym bardziej lubi, by było krótko i zwięźle”. Napisał ksiądz Kazania espresso. Okładka przypomina opakowanie dobrej kawy. Espresso kojarzy się z małą czarną stawiającą na nogi kawą. To prosta analogia do kazań? – No tak. Zawsze myślę nad zakończeniem, ostatnim zdaniem kazania. Zakończenie powinno być takim podsumowaniem i „ciosem”, który będzie zapamiętany. Espresso stawia nas na nogi, jest małe, zwięzłe, skondensowane, ale też działa potem dłużej, a nie tylko w chwili picia. Tytuł i okładkę do tej książki wymyśliło wydawnictwo – zresztą bardzo mi się podoba, ale to też jest taki podstęp pedagogiczny. Jak to kiedyś ujął jeden z kabaretów: „chwyt marketingowy”. Tak, kabaret Ani Mru Mru. Marketingowy i… ewangelizacyjny, bo jest coś takiego w człowieku, że pewne rzeczy koduje. Jeżeli przeczyta Kazania espresso, to później gdy pije kawę czy patrzy na jej opakowanie, bardzo zresztą podobne do okładki tej książki, podświadomie myśli o moich kazaniach i Ewangelii. Czyli siła skojarzeń. – Dokładnie. Okładki książek i tytuły muszą być perfekcyjne. Szczególnie katolickich, których grono czytelników jest często ograniczone do pewnej grupy. Jeżeli ktoś wydaje kazania pod tytułem: Kazania na niedzielę i święta to grzeszy pychą, bo uważa, iż jego kazania są tak dobre, że ludzie kupią je tylko ze względu na nazwisko. Kiedy człowiek wchodzi do księgarni i widzi tysiące książek, to dlaczego ma kupić akurat moją? Do sięgnięcia po nią zachęci okładka i tytuł dopiero potem treść. Polecamy: Zobacz także: >>Strona KNC<< opr. aś/aś
Kto w Niego wierzy, nie jest sądzony; kto nie wierzy, został już osądzony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. (Jana 3:16-18) „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mojego i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie staje przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do życia.
Członek plemienia Lewiego. Syn Izara (Lb 16:1). Uczestniczył razem z † ¢ Datanem i † ¢ Abiramem i dwustu pięćdziesięcioma innymi mężami w buncie przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. Jego dewizą było to, że „całe zgromadzenie, wszyscy są świętymi”. Jaki jest duch Core? RDZEŃ = NIEZDYSCYPLINOWANY. Człowieku Bożym, jest duch Korego. umieszcza ducha Lidera w tej osobie. […] Szanuj namaszczenie, które Bóg na niego nałożył. Kim był Core i jego dzieci? Jego Ojciec zbuntował się przeciwko Mojżeszowi: Korach, syn Ichara, syna Kehata, syna Lewiego, Datana i Abirama, synów Eliaba, i On, syn Peleta, synów Rubena, wziął lud i powstał przeciwko Mojżeszowi z dwustu pięćdziesięcioma mężczyznami z synów Izraela, książętami zgromadzenia, rady, mężami ... Jakie są sprzeczności Core? Apostoł Judasz używa tego wydarzenia, razem z drogą Kaina i błędem Balaama, aby opisać odstępstwo naszych czasów. […] Ponieważ poszli drogą Kaina i dla zysku pogrążyli się w błędzie Balaama i zginęli w sprzeczności Korego. Ilu zginęło w buncie Core'a? 48 I stanął między umeblowanym a żywym, a śmiertelność ustała. 49 A tych, którzy zginęli w tej rzezi, było czternaście tysięcy siedemset, nie licząc zabitych przez bunt Korego. Co oznacza nazwa Rdzeń? Coré (hebr. Kóre; hebr.… Qôrê '[5, 6], „kuropatwa” lub „wołacz miejski”; nazwa, która pojawia się na wyrytych kawałkach ceramiki znalezionych w wykopaliskach w pobliżu Jerozolimy). Jaki jest duch Betsabe? duch Izebel reprezentuje władzę polityczną, która używa mocy Baala (okultyzmu) do uzyskania i utrzymania władzy w narodach. Jezebel jest duchem, który przybiera kobiece formy i działa silnie na kobiety, aby uwieść tych, którzy mają polityczną i religijną władzę, by je kontrolować. Kto napisał Psalm 42? Autorem tego psalmu był najwyraźniej Lewita wygnany wśród pogan (43:1), który go gnębił i kwestionował jego wiarę (42:3,10,43:2). Był liderem uwielbienia i prowadził grupy pielgrzymów do Jerozolimy na obchody niektórych świąt (84:7 - Wj 23:14-17; 34:18-26; Pwt. Kto napisał Psalm 84? Psalm 84 znany jest również jako tęsknota za domem Bożym. Została napisana przez synów Korego, jak wskazano w ich wstępie. Poeta przy tej okazji wyraża swoje najgorętsze pragnienie życia w siedzibie Jahwe, aby czuć się w jego obecności pełni i bezpiecznie. A co z dziećmi Core? Ale jest bardzo ważna uwaga w wersecie jedenastym: Punkt 26:11 „Ale synowie Korego nie umarli” Bóg ich chronił, ponieważ zachowali siebie w czystości i nie przyłączyli się do żadnego buntu, ani do buntu swoich rodziców i przyjaciół. Co się stało z dziećmi Core w Biblii? Zobaczmy… .. 1-Wiemy, że Coré został pochłonięty przez ziemię. Ziemia otworzyła swoją paszczę i pochłonęła ich, ich domy, wszystkich mężów Koracha i wszystkie ich posiadłości. 2 Ale synowie Koracha nie pomarli. Jaki był błąd Balaama w Biblii? Według relacji biblijnej król Moabu prosi Balaama, aby przeklął Izrael na prośbę Balaka w zamian za dary (Liczb 22:5-7); konsultuje się z Bogiem, który odmawia mu takiego pozwolenia (Liczb 22:12). […] 22 I zapalił się gniew Boży, że szedł; a anioł Paóski stanął na drodze jako nieprzyjaciel jego. Jaki był grzech Mojżesza? Urażony, że Izraelici stracili do Niego zaufanie, postanowił ich ukarać w sposób przykładny: nikt nie wejdzie, aby zobaczyć Ziemię Obiecaną. Wszyscy umrą na pustyni przed przybyciem; poznałyby ją tylko jej dzieci (Pwt 1,34-36). Jak umiera Core? Korah ben Izhar (Korah, syn Izhara), to postać biblijna, która spiskowała przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. W końcu został połknięty przez ziemię. Jak nazywał się kuzyn Mojżesza? Biografia. Aaron był pierwszym synem Amrama i Jochebed z lewickiego rodu Kehat, starszym bratem Mojżesza i najmłodszym z żonaty z kobietą o imieniu Eliseba i mieli czworo dzieci: Nadab, Abihu, Eleazar i Itamar. Kto jest rdzeniem Mojżesza i Dziesięciu Przykazań? Vitor Hugo jako hebrajski kierownik dzieła Korah, kuzyn Moisésa, Aarona i Miriam, były wspólnik Yunet, szwagier Safiry, mąż Biny i ojciec Assira i Elcany.
. 402 371 381 120 475 92 55 357
najkrótsze zdanie w biblii
